O‘ringa yotar ekanmiz, u derazani yopish uchun
xonaga kirdi, ko‘zimga kasaldek ko‘rindi. Yuzlari
bo‘zday oppoq, og‘riqning zo‘rligidan bazo‘r harakat
qilar, qaltirardi.
—Nima bo‘ldi, toychoq?
—Boshim og‘riyapti.
—Borib yot.
—Yo‘q. Tuzukman.
—Joyingga borib yot. Hozir kiyinib, oldingga
tushaman. Men pastga tushganimda u kiyinib o‘choq
yonida o‘tirar-di. To‘qqiz yashar murg‘akning
rangida rang yo‘q edi. Peshonasiga qo‘lim
...
.