Kichkina qizaloq tushkun kayfiyatdagi notanish odamga chiroyli tabassum hadya qildi. Tabassum notanish odamning kayfiyatini ko'tardi. Keyin negadir yaqin orada unga yordam qo'lini cho'zgan do'stiga rahmat aytmaganini esladi. Notanish odam do'stiga ajoyib bir maktub yozdi va uning manziliga jo'natdi. Do'sti maktubni olib shu qadar sevindiki, har kuni oshhonada ovqatlanganida hizmatchi qizga choychaqa berib ketadigan bo'ldi. Hizmatchi qiz 1- bor bunday choychaqaga ega bo'layotgan edi. U kechga yaqin uyiga qaytar ekan, topgan pullaridan bir qismini har gal yo'lning bir chetida turadigan faqir odamning qalpog'iga tashlab ketdi. Ikki kundan beri tuz totmagan faqir kimsa qizdan minnatdor bo'lib,boshi osmonga yetdi. U ovqatlanib olgash,baland bino yerto'lasida joylashgan kulbasi tomon yo'l oldi. U Shu qadar baxtli ediki keliboq sovuqda sovuqda qaltirayotgan mitti kuchukchasni bag'riga bosdi. Kuchukcha sovuqdan qutulganiga hursan bo'lib yayradi. Issiqina honada ertalabgacha yugurdi. Kechasi binoni tutun qopladi. Qayerdandir yong'in chiqdi. Tutun hidini sezgan kuchuk qattiq akkilay boshladi. Avvaliga faqir odam keyin esa barcha qo'ni qo'shnilar uyg'ondi. Ota onalar havfda qolgan bolalarini bag'riga olib himoya qildilar. Barcha yong'indan omon qoldi. Bu voqealarning barchasi birgina tabassum tufayli sodir bo'lgan edi. Hayotda bir-birimizga yomonlik qilishdan o'zimizni qaytaraylik. Insondan faqat yaxshilik qoladi. .
