Mayin shamol esardi, bahor havosi ufirib turardi bulutlar orasida quyosh charaqlab turardi Mahliyo deraza tomon boqib hayollar og'ushida utirgan paytda birdan hayollarini qo'l telefonining taronasi bo'lib yubordi telefonni qo'liga olsa dugonasi Shaxnoza edi. Shaxnoza: Allo Mahliyo qaleysan? allo....! Mahliyo: allo a haa Shaxnoz yaxshiman uzing tuzukmisan, ishlaring joyidami? Shaxnoza: ha hammasi yaxshi ha nima bo'ldi? Mahliyo? Mahliyo: ee dugonajon bilasanmi yur aylanib kelaylik senga aytadigan gapim bor maylimi? Shaxnoza: ha mayli o'sha qadrli hiyobonimizda kutaman o'sha yerda ko'rishguncha!!! ikki dugona hiyobonda ko'rishishdi aylanib yurishganda Mahliyo:Shaxnoz senga aytadigan gapim bor... Shaxnoza: ha nima gap uzi nega bunaqa hozushsan a? yoki xafa qildimmi a? Mahliyo: yo'q faqat seni oldingda aybdorman... Shaxnoza: tushunmadim uzi nima gap gapir Mahliyo? Mahliyo: esingdami Akbar bilan urushib qolganlaring va ayrilib ketganlaring... Shaxnoza: eyyy eslamagin o'shani boshqa narsa haqida gaplashaylik unutaman deganimda yaramga tuz sepmagin dugonajon maylimi...? Mahliyo:yo'q sen gapimni eshit o'sha men tufayli shunaqa bo'lgandi...
Bir yil oldin: Bahor! Quyosh charaqlab turardi, mayin shamol esib odamlar kulgusi, qushlarning syrashlari hama hammasi Akbar bilan Shaxnozaning baxtiga sherikdek tuyilardi.Akbar , Shaxnoza , Mahliyo sinfdoshlar bo'lishgan. Akbar bilan Shaxnoza o'sha paytlardayoq sevishib bir biriga ko'ngli qo'yishgan edilar. Mahliyo ularni sevgisiga judayam havas qilardi. Maktabni bitirishgandan keyin ular oliygohga hujjatlarini topshirishdi. Ammo Mahliyo topshirolmagandi Akbar va Shaxnoza uzlari orzu qilgandek shifokorlikka topshirishdi va kurishganini ko'rib judayam xursand bo'lishganidan uzlaridayoq xursand edilar. Mahliyo esa O'qituvchilikka topshirgandi ballari yetmagani uchun kirolmay yiqilgan edi. Shaxnoza bilan Akbar unga dalda berishdi u esa hamon xafa edi shunda akbar unga xususiy magazinida ishlashni taklif etdi maoshi ham yaxshiligini aytdi. Ota-onasi bilan maslahatlashgandan keyin javobini aytaman dedi xolos. Mahliyo uyiga ketdi. Akbar va Shaxnoza dunyodagi eng baxtli juftlik edilar bir birini judayam yaxshi ko'rishardi hurmar qilishardi. Mahliyo ishlashga rozilik olgandan keyin u ishga tushib ketdi. Oradan bir necha kun o'tgach Akbar bilan Shaxnozaning oralaridan ola mushuk o'tgandek go'yo rossayam ko'p janjallashib qolishardi Mahliyo hayron edi. Bir kun Mahliyo Do'konda kech qolib ketdi Ishlarini bitiraman deganda birdan eshik ochilib Akbar kirib keldi-yu xushudan ketdi Mahliyo qo'rqib ketib unga suv olib kelishga shoshildi yuzlariga suv sepib uziga keltirishga harakat qilardi. Shunda SHaxnoza akbarni qo'l telefoniga telefon qilib qoldi Mahliyo qo'rqib ketganidan telefonni olib javob berdi ovozi o'zgargani uchunmi Shaxnoza tanimadi va go'shakni qo'yib qo'ydi. Akbar o'ziga keldi va Mahliyoni ko'rib, Akbar: charchaganimdan bo'lsa kerak hushimdan ketdim ha havotir olishni hech keragi yo'q MAhliyo do'konni yopib uzing yetib olarsana men ketdim hayr!!! Dedi-yu chiqib ketdi! Mahliyo hayron bo'lib havotir olibmi uni izidan borishga harakat qilardi Akbar esa juda parishonhotir edi uyiga kirib ketgandan keyin u ham sekin uyiga qaytdib ketdi. Mahliyoni onasini tobi qochib kasalxonaga tushib qolgandi u yerda shifokorlarni kutib kutib u kasalxonani hiyoboniga chiqmoqchi bo'lganida oldidan birdan Akbar o'tib ketdi Mahliyo hayron qolgandi va izidan borsa u bir shikor oldiga kirib ketgandi Mahliyo hayron qolgandi Akbarni bu yerda nima ishi bo'lishi mumkinligi hecham hayoliga keltirolmagan edi ketayotganida birdan eshik ochilib Akbar chiqib ketdi shifokor izizdan siz davolanmasangiz oqibati yomon bo'ladi degan gaplarini eshitib qolgan Mahliyo o'zini tutib turolmay shifokor tomon bordi va uni sinfdoshi ekanligini aytdi shifokor faqat yaqinlarini chaqirtirishni aytgan edi Mahliyo rossa yalinib yolvorgandan keyin ko'zidagi ko'z yoshlarni ko'rgan shifokor bor gapni aytib berdi.Yoshligida daraxtdan yiqilib tushgan ekan boshi yozirlib miyaga qon ketib o'shani asoratlari hozir ko'rishiga halaqit beryapti va eng yomoni unda o'simta borligi aniq bo'ldi u esa davolanmayman deb do'q urib ketib qoldi.Hammasidan habar topgan Mahliyo nima qilishini bilamy ketayotganida Akbar uni tutib olib chetga olib chiqib bu orasida sir bo'lib qolishini agar Shaxnozga yoki uydagilarga aytsa o'ldirishini aytib ketib qoladi Mahliyo izizdan borib davolanishni iltomos qiladi lekin u hamon jahl ustida yuraverib dukonga borib qolishadi shunda Akbar: u chet elga ketishini aytadi, shifokor eng asosiy gapni aytmadi senga bu so'nggi bosqich davolanish befoyda bilasanmi iloji yo'q deb yig'lab yuboradi shunda Mahliyodan oxirgi so'nggi iltimosini bajarishini aytadi u noiloj qolganidan rozi bo'ladi uning iltimosi Shaxnoza bilan oxirgi marta uchrashib uning to'yi bo'layotganini aytish edi Mahliyo hammasini tushunib rozi bo'ladi. Ular ko'rishishdi Akbar uylanayotganini aytadi Shaxnoza esa yig'lashdan uzini zo'rg'a tiyib o'tirgan edigaplarini aytib u ortiga yugurib ketdi do'konga kelsa Mahliyo kutib utirgan ekan ularning ahvolini ko'rib qanday yordam berishni o'ylayotgan edi Akbar undan yana bir iltimos unga ko'z quloq bo'lib uziga hech nima qilishini tayinlab va ertaga ertalab uchib ketayotganini aytib chiqib ketadi. Shaxnoza Mahliyoni hozir aytgan gaplarini eshitib hayron qolib qotib qolib beihtiyor ko'zlaridan tomayotgan ko'z yoshlarini tiyishga urinardi va uyiga yugurib ketadi uzini bunda aybdor bilayotgan Mahliyo uni ortidan yugurib borsa u Akbarni sur'atini quchoqlab yig'lab o'tirgan ekan unga nima deyishni ham bilmagan Mahliyo dalda beradi uning so'nggi iltimosi sen baxtli bo'lishing kerak uzingga ozor berma deya u ham yig'lab yuboradi Shaxnoza Mahliyoni quchib o'kirib 'okirib yig'lab yuboradi.Shaxnoza Akbardan shu paytgacha nafratlanib kelardi endi esa bu haqiqat uning yuragi buni kutarolmaganidan qadrdon dugonasinging qo'llarida jon beradi.!
