Sevgi kelib hayotga bir kun, Insonlarni maftun qilarkan. Birin qilib zor-u intizor, Armonlarga tashlab ketarkan. Bo’lgan ekan shodon Malika, Sevgi ila orzu qilarkan. Kimlarnidir xor-u zor qilib, Kimlarnidir bezor qilarkan. Bir kun kelib bag’ritosh inson, Egallabdi uning ko’nglini, Yolg’on sevgi asiri qilib, Yashiribdi qalbda borini. Kutar ekan har kun, har soat. Intizorlik ila toqat qilarkan. Yo Ollohim, ayirmagin deb, Yurak bag’rin tilib o’tarkan Malika. Bir kun kelib shahzoda , Malikadan ko’ngil uzibdi. Malika "nega?” desa, Sening yolg’oningdan charchadim, debdi. Qachon yolg’on gapirdim? deb O’ylab qoldi bir zum Malika, Lekin uning faryodi so’nib, Yolg’iz qoldi u bu dunyoda.
