Dunyoda insonlarga olloh tomonidan sevish va sevilishdak baxt berilgan. Biz insonlar qiziqmiz. Agarda bironta qizni bir yigit sevib qolsa, u qizning nomi yurgan qiz deb atalib peshanasiga tamg'a bosiladi. Hali u qiz u bolani ko'rmaganam. U qizning aybi sevilganidami yoki chiroyidami. Yoki sevilmagan qizlar o'ylab chiqarayotgan malomat toshlaridir. Sevilish ayb emas, sevish ham. Shu mavzu yuzasidan bir hikoya bor edi sizlarga ushbu hikoyani bayon etaman. "SEVIB SEVILMAGAN QIZLAR" : yohud sevilmagan qizning qasosi -Asli hikoya Go'zalni Bobur sevib qolishidan boshlandi. Rayhona bilan Go'zal dugona edilar. Rayxona Boburni ancha vaqtlardan biri sevar edi.Unga befarq emasligini bir necha bor unga bildirmoqchi bo'ldi-yu, lekin har gal Bobur undan o'zini olib qochar edi. Bir kuni Bobur Go'zalga sevgi xati yozdi. Go'zal xatga qayrilib ham qaramadi xatni olib kelgan odamga: "boshqa menga xat olib kelmang do'stizga ayting boshqa xat yozmasin." Go'zalning yuragi g'ash bo'ldi. Chunki u bilardi Rayhon Boburni sevishini. Rayhon xat kelganini bildi va Go'zalga boshqacha qarab qo'ydi. Shunda Rayhon ning jahli chiqib, sinfdoshlariga "Go'zal Boburga suykalib yurubdi degan gap chiqardi. Bu gap butun mahallaga yoyildi. Bu gapni Go'zalning otasi ham eshitdi. Rayhon shu yo'l bilan Go'zalni azoblantirmoqchi bo'ldi. Kunlarning birida Go'zal kuchada ketib borardi. Yo'lda gaplashib turgan qo'shni ayollarning gaplari qulog'iga elas-elas eshtilardi:-Qo'shnijon anavi Ahmat akani qizi Go'zal qo'shni mahalladagi Bobur bilan oshiq- moshiq bo'lib yurarmish eshitizmi? Go'zal yaxshi qiz edi shekile!? Guzal qo'shnilari oldidan salom berib o'tib ketar ekan yuragi o'rtanib ketdi o'ziga o'zi:- "aybim nima? aybim sevilganimi ! Ko'zlaridan marjon kabi oqayotgan yoshlarini bilintirmasdan arti. O'qishga kechikayotgan edi shuning uchun qadamlarini tezlatdi. Aslida uning ko'ngli Boburda emas edi. O'qishga borsa ham hammaning og'zida shu gap. Go'zal o'zini hech nimani bilmagan odamdek darsiga kirib ketdi. Uyga juda yomon ahvolda keldi. Ko'ngliga chiroq yoqsa yorishmasdi. Ahmad aka ulfatlari bilan o'tirardi. Hadan ziyod kayfi oshib qolgan Ahmad akaning do'sti Zoir aka behosdan Go'zal haqida aytib qoldi. Kech tushdi Go'zal onasi ekalasi ovqatlanib o'tirishardi. Shu vaqt eshik taqiladi Go'zalning otasi mast ahvolda uyga kirib keldi. Ko'zlarida nafrat o'ti yonmoqda dastirxon ustidagi pichoqni olib bir rafiqasiga, bir qiziga qaraydi. Hech ekilanmay pichoqni, yakka- yu yolg'iz qizining bag'riga pichoqni sanchidi. Nima bo'layotganini anglolmay qolgan Go'zalning og'zidan faqat bitta so'z:"nima uchun!!!" degan so'z chiqdi halos. Otasi qizining jasadiga qarar ekan "qizim meni kechir men nomus oldida ojiz qolgandim" deya yoshlarini yashirolmadi. Hali 17 yoshga kirmay birovlarning be o'rin bilib bilmay gapirgan tuhmatlari evaziga bu hayotdan ko'z yumdi. Bechora onaezor, turmush o'rtog'i tomonidan o'ldirilgan qizining uzun sochlarini silab o'tirardi. Hali hayotning zavqini tuyushga ham ulgurmadi.Yotadi yerda jonsiz. Osmonga farishtalar kabi uchib ketmoqda. Xulosa qilib shuni aytish mumkinki tuhmatdan ollohning o'zi asrasin
