| Статистика |
Hozirda saytda: 2 Mexmonlar: 2 Foydalanuvchilar: 0 |
|
Главная » 2014 » Sentyabir » 24 » Sevgi Bor Men Ishonaman... [Hayotiy hikoya]
14:00 Sevgi Bor Men Ishonaman... [Hayotiy hikoya] |
...©...
Ba'zilar
hozirgi
kunda
haqiqiy
sevgi
qolmagan deyishadi. Lekin, men uning borligiga
ishonaman. O'zim guvoh bölganman shunday
sevgiga. Bu xuddi qörqinchli tushga öxshaydi...
Opam bir yigit bilan bir-birlarini qattiq sevishardi.
Yigit opamni bir zum ham yolg'iz qoldirgisi kelmasdi.
Shunchalik sevardiki, xatto tun-u
kun eshigimiz tagidan ketmasdi. Men uni issiq kunda
ham, sovuq tunda ham köp bora uyimiz qarshisida
körardim. Ammo adam bilan oyim bu haqda bilib
qolishgach opamga qattiq shart qöyishdi: "yo u, yo
biz..." Opam xonasida rosa yig'ladi ösha kuni. Bu köz
yoshlar yetaklab kelgan dardni opamning közlaridan
boshqa hech qayerda uchrtamaganman.
Keyin ösha yigit bilan umuman körishmay qöydilar.
Aminman, opam endi faqat Xudodan ota-onamizning
rozi bölishini söraydigan bölgandi. Köp ötmay
boshimizga musibat tushdi. Opam og'ir xastaligini
bildik. Unda miya saratoni
borligini eshitganimizda uyimizda deyarli hamma
yig'lagandi. Adam opamni köp doktorlaga körsatdilar.
Ular
zudlik bilan operatsiya qilish
lozimligini aytishardi. Bu orada ösha yigit köp marta
telefon qildi. Tabiiyki, opam unga bu haqda
aytishimizni umuman xohlamasdilar. Yigit
Moskvaga ketyotganligini bilgach, yana rosa
yig'ladilar. Men öshanda tushunganman: inson
özidan ham battar yöqotishdan qörqadigan insonlar
bölarkan dunyoda. Har holda opamning közidan
(katta ehtimolki, qalbidan ham) oqayotgan köz
yoshlari shundan dalolat berardi. Opamga oxirgi
marta u bilan körishish uchun ruhsat berishdi.
Ösha kecha opam bilan birga chiqdik. Opam u bilan
yonma-
yon turib, bir og'iz ham gapirmadi. U faqat yig'ladi.
Yigit esa opamni yupatardi:
"Men tezda qaytaman, azizam, yig'lama",- derdi u.
Öshanda u
opam bilan yana diydor körishishlariga shubha
qilmagan bölsa kerak. U ketgach opam meni
quchoqlab, qulog'imga shivirlaganida butun vujudim
muzlab ketdi. Opam aynan shunday dedilar: "Nega
aynan men?"
Yigit ketgach opam u bilan telefonda ham
gaplashmadi. Ehtimol qörqqandir. Unga hammasini
aytib yuborishdan qörqqandir. Uni operatsiya
qilishadigan kun ham keldi. Ösha kun kutish zalida
ötirib, Xudodan
opamning tirik qolishini söradim. Qizil chiroq öchib,
doktor chiqqach esa... Esimda qolgani adamning
toshdek
qotganlariyu, oyimning ezilib
yig'laganliklari xalos. Opamni qabrga qöydik...
Ancha vaqt ötgach, tongda dasturxon atrofida
ötirganimizda ösha yigit Moskvadan telefon qilib
qoldi. Men javob berdim. Unga opam vafot
etganligini aytdim. U gapimni oxirigacha eshitmasdan
göshakni
qöyib qöydi. Ösha kuni yarim tunda eshik taqilladi.
Adam eshikni ochganlarida qarshisida ösha, opam
sevgan yigit turardi... Uning közlarida men opamning
közlarida ham körmaganim öta kuchli alam bor edi.
Ösha kuni ilk bora adamning
yig'laganlarini kördim. Ehtimol
köz yoshlari bir vaqtlar ularni majburan ayirganliklari
uchun
pushaymonliklaridandir... Ehtimol yigitning közlarida
opamning
yuzlarini körgandirlar...
––––––––––––––––––––––––––––
(Zarina ismli qiz maktubi asosida)
|
|
Категория: Sevgi dunyosi |
Просмотров: 933 |
| Теги:
| Рейтинг: 5.0/9 |
Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи. [ Регистрация | Вход ] |
|
|
