| Статистика |
Hozirda saytda: 1 Mexmonlar: 1 Foydalanuvchilar: 0 |
|
Главная » 2012 » Noyabr » 22 » Oqsoq qizning kundaligi"
22:27 Oqsoq qizning kundaligi" |
Oqsoq qizning kundaligi" Kutubxonadan chiqdim-u, oyim
"barvaqtroq qayt" deb tayinlaganiga
qaramay, universitet yaqinidagi
hiyobonga qarab yo'l oldim. Havoda
bahorning ilk kunlarining tafti sezilib
turar, zamindagi mehrdan, oqibatdan ko'ngli to'lib, parqu
bolishlarga yonboshlab olgan
quyosh oltin sochlaridan zaminga
ayamay nur sochardi. Bahorning ilk
tashrifi aslida bodom gullari yoki
boychechaklarda emas, insonlarning kayfiyatida sezila boshlaydi. Ukpar
kaftlarida bir olam shodlik, quvonch
keltiradi bahor… Hiyobon ichi har
doimgidek salqin, odamlar siyrak.
Faqat u yer bu yerdagi
o'rindiqlardagina hiyobonning doimiy "a'zolari"- sevishganlar bir-
birlariga termulgancha o'tirishardi.
Ko'pincha darsdan keyin shu yerga
kelaman. Kimsasiz, salqingina bu
joyda kitob o'qish biram maroqli…
Lekin bugun salgina o'zgacharoq bo'ldi. Xullas hiyobonga kirib, har
doimgi joyimga borib o'tirdim.
Sumkamni kavlab endigina
kitobimni olishga tutingan edim
ham-ki, shundoqqina oyoqlarim
ostida yotgan qandaydir daftarga ko'zim tushdi. Birovniki tushib
qoldimikan deb yon-atrofga
alangladim. Hech kim yo'q. Qiziq,
qanday daftar bo'ldiykin? Engashib
asta qo'limga oldim. Qizil muqovali,
umumiy daftar. Astagina ichini ochib razm soldim. Bir tekis husnixat bilan
yozilganidan daftar qiz bolaniki
ekanligi shundoqqina ko'rinib
turibdi. Ko'zlarim bir-biridan ezgin
satrlar bo'ylab yugurar ekan, bu
daftar bugun kutubxonadan olgan kitobimdan ko'ra qiziqarliroq
ekanligini his qildim. Satrlar mana
bunday boshlangan edi: Bugun erta tongdanoq ko'kdan
oppoq qor yoqib berdi. Yer-u
ko'k bir zumda oq choyshab yopinib
oldi. Tabiat ajoyibda…
Zaminning ko'rimsiz, o'nqir-cho'nqir
yerlarini ham, xushmanzara joylarini ham birday
ko'radi. Birday oqlikka bo'yaydi.
Faqt mening qalbim… zulmat libosiga
burkanganicha qolib ketaveradi…
Kundalikjon, bugun sening
bag'ringga ilk bor bosh qo'ydim. Ko'ksim to'la dard, kel, ularni senga
to'kay, zora yengil tortsam.
Men dunyoga nega keldim o'zi?
Boshqalarday baxtli bo'lishga nahot
noloyiq bo'lsam? Xozir
necha yoshdaman? O'n sakkiz?! Eh… O'n sakkiz yosh… Umr bahori!
Ayni o'ynab kuladigan,
hayotning quvonchlaridan zavq
oladigan yoshdaman. Lekin… Men
bahorni his etmayapman!
Bolaligim… Bechoragina bolaligim mening. Podsho bo'lolmadim
bolalikda ham. Tengdoshlarga
havas qilib ko'chaga chihar, birga
o'ynagim kelardi-yu, ularga
qo'shila olmasdim. Kim ham menday
oqsoq qiz bilan dugona bo'lardi? Na yugura olmasam, na sakrog'ich
sakray olmasam… Doimo
yakkalanib, o'z-o'zimdan hafa bo'lib
yurardim. "Nega meni bunday
tuqqansiz?"
deb har kun onajonimni qon qilganlarimchi?
Meni bag'rilariga bosgancha
unsizgina yig'lab qo'yaverardi
onam sho'rlik.
Yoshim ulg'aygan sari bog'chada
ham, maktabda ham menga shu tahlit munosabat takrorlanaverdi.
Gohida yolg'izlik shunday jonimdan
o'tib ketardi-ki!
Xusnim-ku yomon emasdi-ya…
Yuqori sinflarga o'tganimda
qomatim ham, xusnim ham kelishgangina bo'lib bordi. Biroq
oqsoqligim sabab hech kim menga
e'tibor qilmasdi.
Shu holimga ham boshqa qizlar
singari pinhoniy orzularim bor edi
meniyam! Bir kun kelib bir pahlavondek yigit
meni sevib qolishini,
oqsoqligimga ham qaramay bag'riga
bosgancha meni uzoq-uzoqlarga
olib ketishini istardim.
Kulasizmi, kuyasizmi? Maktabni bitirgach tibbiyot kollejiga
o'qishga kirdim.
Maktabda zo'r berib o'qiganim foyda
berdi. Imtihonlardan
muvaffaqiyatli o'tib oldim. Shukr,
hozirgi dugonalarim juda yaxshi. O'zimni avvalgiday yakka his
etmayapman. Ular bilan
suhbatlashib, dardlashib, birozgina
bo'lsada o'zimni
baxtlidek his etaman. Xa mayli,
bugungisi yetar… Dars qilishim kerak. 01.02.2005 Bugun avtobusda bir yigit menga
shunday tikilib qaradi… Bora-
borgunimcha ko'zini uzmadi-ya…
Bunchayam surbet bo'lmasa?
Oqsoqligimni bilmaydi-da, bo'lmasa
qararmidi… Darslarim juda ko'payib ketdi,
kundalikka yozolmayapman. 19:42 03.02.2005 Ey Xudo! Men uni topdim! Shunchalik
baxtlimanki, shu
paytgacha hech o'zimni shunday
baxtli his etmagandim. Haligi
"surbet" o'ziyam ikki kun meni
tinmay ta'qib qildi. Bugun esa shartta yonimdagi bo'sh o'rindiqqa
o'tirib oldi. O'tirib olgancha yuzimga
tikilib qarayverdi.
Toqatim-toq bo'lib
- Tinchlikmi?-deb so'radim
qoshlarimni chimirib. Yigit shoshganidan tutilib qoldi.
- Me… Men… Kechirasiz, bir
odamga judayam o'xsharkansiz.
O'lay agar, ikki tomchi
suvdek! Sizni birinchi bor
ko'rganimdayoq sezdim buni! Shundan beri har kuni
kuzataman…
Yigitning birdan ko'zlari namlandi.
Boshini egib oldi.
Qo'pol gapirganimdan juda hijolat
bo'lib ketdim. Qiziq kimga o'xshatdi ekan? Bekatimgacha
hali ancha bor edi. Biroz ko'nglini
ko'targim keldi
- Kim ekan u, mening
qiyofadoshim? -so'radim o'zimni
quvnoq tutishga urinib. - U… Sevgan qizim edi…
- Nima uchun "edi"?
- U meni tashlab ketdi.
- Boshqaga turmushga chiqdimi?
- Koshkiydi… Boshqasiga turmushga
chiqsayam roziydim. U… Bu dunyoni tashlab ketdi!
Ko'nglim buzilib ketdi. Esiz, yarasini
yangilab nima qilardim?
- Kechiring…
- Hechqisi yo'q, sizni ko'rib xuddi
Malikamni ko'rgandek bo'ldim. - Nima? Malika dedingizmi?
Demak… Ismimiz ham bir xil ekanda!
Siz ham Malikamisiz? Buni qarang.
Sizni menga Ollohimning
o'zi yubordi. Malika! Bu ismni yana
aytib chaqirayotganimdan shunday baxtlimanki! Sizdan bir
narsa so'rasam maylimi?
- Albatta!
Negadir bu g'alati yigit menga yoqib
qolgandi.
- Keyingi bekatda bir xiyobon bor… Biz u bilan doim shu
xiyobonda uchrashar edik. Agar
yo'q demasangiz…
- Mayli.
Yigitning ko'zlari quvonchdan
chaqnab ketdi. Biz keyingi bekatda tushib qoldik. Bilasizmi, u hatto
mening oqsoq oyoqlarimga e'tibor
ham bermadi!
Shavkat! Shavkat ekan uning ismi!
Quvnoq, ko'rkam, kuchli!..
Nimalar deyapman o'zi? Menga nima bo'lyapti? Hiyobonda ikki soatlar
aylandik.
Keyin telefon nomerlarimizni
almashdik. U albatta qo'ng'iroq
qilishga
va'da berdi. Men juda baxtliman... 04.02.2005 Uxlolmayapman… Nega qo'ng'iroq
qilmadi? Balki… O'zi nega
ajablanyapman?
Tag'inam oqsoqligimni ko'rgan
zaqoti burilib ketib yubormadi-ku?
Yana qo'ng'iroq ham qilsinmi? Yeh… Men bo'lsam nimalarni orzu qilib
yuribman. Uxlash kerak… 05.02.2005
Tong saharlab telefon jiringladi.
O'zi kechasi uxlolmay
chiqqanimdan boshim shunday
og'riyaptiki! Shunday shirin uyqumni
buzgan yaramasni qarg'ab-qarg'ab telefonni ko'tardim.
- Allo!
- Kechirasiz… Bu Malikalarning
uyimi?
- Yo'q qo'shnilarniki! -dedim jahl
bilan. - Malika, bu sizmi?
- Ha, o'ziman, kim bu kallai
saharlab?!
- Men… Men haligi… Shavkatman.
Yuragim qaerdaydi? Tushib ketdi
chog'i… Voy Xudoyim, yer yorilmasa kirib ketmasam. Men
aqmoq nimalar dedim-a? 19:42 - Sizmidingiz… Assalomu aleykum!
Uzr…
- Hechqisi yöq. Ikki kundan beri sizni
öylayman, Malika, tuni b-n uxlolmay
chiqdim. Tongning otishi biram qiyin
böldiki, sizni bezovta qilib qöyishni öylamay
qöng'iroq qilib yuboribman.
- Bezovta qilmadingiz! Özim ham… u
yog'ini aytishga, "qöng'iroqingizni
kutayotgandim" deyishga uyaldim.
Lekin u xuddi sezgandek - Rostdanmi,-dedi,- Agar… Ilojingiz
bölsa, bugun uchrashsak, ösha,
avvalgi joyda.
- Albatta! -shunday dedimu duv
qizarib ketdim.
- Soat 3 da ilojingiz bormi? - Harakat qilaman.
- Kutaman.
Göshakni qöyishga qöydim-u,
yuragim xuddi qafasidan chiqib
ketayotganday urayotganini his
qildim. Nima kiysam ekan? 06.02.2005 Kechadan beri özimga
kelolmayman. Közimni yumganim
zahot, kechagi uchrashuv köz
oldimga kelaveradi.
Öz vaqtida, hatto salgina ilgariroq
yetib bordim u yerga. Chinor daraxtining ostida, qöllarida
bir dasta oppoq atirgulllarni
ushlagancha kutib
turgan ekan. Meni körib yosh
boladay sevinib ketdi.
- Kelmaysiz deb öylagandim,- dedi jilmayib.
- Nega endi? Döst tutingan bölsak,
bundan buyon tez-tez
uchrashib turamiz! Shundaymi?
- Albatta! -shunday dediyu, biroz
öylanib qoldi,- qiziq, gapirishingiz, quvnoq fe'lingiz, barisi
mening Malikamga öxshab
ketarkan…
- Rostmi?
- Rost… Faqat taqdiringiz
öxshamasin ilohim. Uni chalg'itish maqsadida
- Yuring, aylanaylik! -dedim
quvnoqlik b-n.
- Xösh, Malikam, buyursinlar,
qayerga boramiz?
- Ochiq fazoga! - Amringizga muntazirman!
U qöllarini ko'ksiga qöyib ta'zim qildi.
Ikkalamiz ham kulib
yubordik. Kun juda maroqli ötdi.
Hiyobon ham, undagi darxtlar
ham juda go'zal edi. Kechgacha aylandik o'ziyam. Menga
oilasi haqida so'zlab berdi.
Aytishicha badavlat oilaning kenja
farzandi ekan. Mendan ham oilam
haqida so'radi. Mening oilam
o'rtaholgina edi. Otam qimorga berilgan, yutqazib qo'ysa uydagi
qo'liga ilingan narsani olib chiqib
sotib yuboradigan odam edi.
Mushtipargina onam esa, boriga
qanoat qilib yo'qni yo'ndirib
yashab kelayotgan ayol… Men unga bular haqida aytmadim.
Negadir… Nomus qildim.
Tavba, u bilan atigi ikki marta
uchrashgan bo'lsakda, huddi
ming yillik qadrdonlarday tutardi
o'zini… Xayrlashayotib qo'llarimni bir zum tutib turdi. Men ham
tortib olmadim. Bechora, uyalgandek
qizarib ketdi.
- Ko'rishamiz-a? -dedi yerga qarab.
- Nasib etsa…
qo'llarimni asta sug'urib olib, uyga qarab yugurib ketdim.
Kaftlarim o't bo'lib yonardi go'yo…
Onamga dugonamnikiga
boraman degandim. Havotirlanib
kutib turgan ekanlar. Chopib borib
yuzlaridan o'pib qo'ydim. Onajonim doim ma'yus yuradigan qizlaridagi
bu o'zgarishni ko'rib
hayron edilar. Mening esa tinmay
sakragim, baqirgim, raqsga
tushgim kelardi. Hatto
oqsoqligim ham yodimdan ko'tarilibdi. 19:43 10.02.2005
Kundaligimga yozmaganimga ham
to'rt kun bo'libdi.
Nimaniyam yozay? har kunim
shodlikka, baxtga to'la bo'lsa!
Yana yonimda Shavkatday do'stim bo'lsa. Do'st…uni
chindanam do'stdek
ko'ramanmi? Balki… 15.02.2005 Bugun Shavkat bir joyga taklif qildi.
Yaqin do'stining tug'ilgan kuni ekan.
Yo'q deyolmadim.
Ko'zguning qarshisida turibman-u,
negadir hech borgim yo'q…
Begona odamlar bo'lsa… Men nima qilaman u yerda? Mayli… Borsam
boraqolay, yana Shavkat xafa
bo'lmasin… 17.02.2005 Qaerdanam bordim o'zi? Bekorga
oyog'im tortmagan ekan. Eslasam
o'z-o'zimdan uyalib ketyapman.
Allaqanday ko'chalardan yurib,
eskiroq bir domning uchinchi
qavatiga ko'tarildik. Shavkat negadir eshikni o'z kaliti bilan ochdi.
Ajablanib
- Do'stingiz bu yerdamasmi? -deb
so'radim.
- Do'stim… hozir keladi. Bozor-o'char
qilgani chiqib ketgandi. Shavkat negadir juda shoshardi.
O'zini g'alati tutyapti.
Birov majbulagandek ichkariga
kirdim. Eskigina ikki xonali uy.
Tug'ilgan kun bo'layotganga
sirayam o'xshamaydi. Ichkari xonaga kirishimizni bilaman
birdan… U yog'ini yoza olmayman…
Shavkat ko'zlarimdan oqayotgan
yoshni zo'r berib to'xtatishga
urinardi. Nimalar deb ovutgani
esimda yo'q. Ertaga sovchi yuboraman dedimi, to'y qilamiz
dedimi?
Uyga qanday yetib oldim
bilmayman… 19.02.2005 Bugun yaxshilab tayyorgarlik
ko'rayapman. Shavkatning oyisi
kelishi kerak. Qanday yaxshi! Men
bo'lsam undan shubhalanib
yuribman-a! Zo'r berib stol
bezatayotganimni ko'rgan onam
- Qizim, kimdir keladimi? -deb
so'rab qoldilar.
- Birov kelishi shartmi oyi? O'zimiz
ham bir bayram qilaylik!
Onamga sir boy bermadim. Uyalaman axir… 20.02.2005 Kecha kechgacha kutdim
sovchilarni. Balki biror ishi chiqib
qolgandir oyisini? Bugun bo'lmasa
ertaga kelishar… Ahir
Shavkat va'da bergan-ku... 23.02.2005 Shavkat qo'ng'iroq qilmayapti…
O'ziniki o'chiq… Tinchlikmikin
ishqilib? Qaerda bo'lsa ham sog'
bo'lsa bo'lgani…
Onam "o'zgarib qolding qizim, kasal
emasmisan, biror darding bölsa ayt!" dedilar. qanday aytaman… 24.02.2005 Men qaerdaman? Nimalar bo'ldi özi?
Bu shör peshonamga shu
ham bormidi? Hammasini eslashga
harakat qilishim kerak…
Kutubxonadan chiqqanimda soat
kechki olti edi. Bugun ancha kech qolib ketdim. Onam havotir olib
ötirgandir deb, tramvayga ötirmay
taksi to'xtata qoldim. Qoramtir
Neksiya mashinasi
shundoqqina oldimga kelib töxtadi.
Tezgina o'tirib oldim-u, manzilimni aytdim. Kabinada
mendan tashqari yana bir odam bor
ekan. Qop-qora, yana közlari g'ilay…
Biram qörqinchli! Mashina oynalari
qoraytirilgan ekan. Buning ustiga
tashhari qorong'u, ko'cha yaxshi körinmasdi. E'tibor berib qarab,
umuman boshqa tarafga
ketayotganimizni sezdim. Qörqib
baqirib yubordim. 19:43 - Hoy! Men sizga… U yog'ini ayta
olmadim. haligi qo'rqinchli odam
qandaydir
qo'lansa isli lattani og'zi-burnimga
yopgani esimda. U
yog'i esimda yo'q. Hozir nimqorong'u zax bir xonada
yotibman. Nima qilsam ekan? Kim
o'zi ular! Mendan nima istashadi?
Nega hech kim menga
javob bermaydi, nega? Onam
bechora… havotir olayotgandir… Otam hamma yerni izlab yurgandir…
Yaxshiyam kundaligim yonimda,
yo'qsa hozir siqilib o'lib qolardim…
Qo'rqib ketyapman…
Kimdir kelyapti… 01.03.2005 Bugun ancha o'zimga keldim. Besh
kundan beri behush ekanman. Nega
o'zimga keldim?
Undan ko'ra o'lib ketsam ham mayli
edi… 02.03.2005 Bugun hammasini bir boshdan
eslashga qaror qildim.
O'sha kuni, qorong'u xonada
yotganimda, mashinadagi
ko'rganim, qilay odam kirib keldi.
Kirgan zahoti yoqasiga yopishib baqira ketdim.
- Hayvon! Marazlar, meni qayerga
olib keldilaring! Hozir hammangni
o'ldiraman! Hali…
G'ilay menga tarsaki tortib yubordi.
Yerga yuztuban yiqilib tushdim.
- Qanjiq! -u sochlarimdan
tortqilab turqazdi.
- Qani yur buyoqqa!
Men yana gapirishdan qo'rqib,
oqsoqlana-oqsoqlana u qayerga desa yuraverdim. Biz uzun, qorong'u
yo'lak bo'ylab yurib ketdik. Kattakon
qora charm eshik harshisiga
kelganda, g'ilay
xunuk ovozda bo'kirdi.
- To'xta! Kir! Eshikni ochib meni ichkariga itarib
yubordi. O'zi esa shu zaqoti g'oyib
bo'ldi. Boshimni ko'tardim-
u, qo'rqib ketdim. Kattakon xonada,
uzun stol atrofida uchta semiz kishi
o'tirar, uchalasining ham boshi kal, qop-qora ko'zoynak taqib
olishgandi. Ular
ko'zoynak ostidan menga shunday
tikilishardi-ki…
- Qani yaqinroq kelchi… - O'rtadagi
baqaloq aftidan, ularning kattasi bo'lsa kerak, gavdasiga umuman
yarashmagan
ovozda chiyilladi.
- Nimaga meni bu yerga olib
keldilaring?! - so'radim o'zimda
jur'at topib. - Yaqinroq kel dedik senga!
Kattaning yonidagi baqaloq og'zidan
so'lak sachratib vishilladi. Men qo'rib
sekingina ularning yoniga bordim.
- I-e! -dedi chetdagisi - Oqsoq ekan-
ku! - Otasi bu haqda indamagandi!
Ustimdan birov bir chelak muzdek
suv quyib yuborgandek bo'ldi.
"Otasi" dedimi? Naxot …
- Nima dedingiz?!
- Otang seni qimorda yutqazib qo'ydi! -dedi o'rtadagisi.
- Yolg'on!!!
- Ishon, cho'loq! Endi bu yoqi
o'zingga boqliq… Agar aqlli qiz
bo'lsang, ish bitgach, qo'yib
yuboramiz. Bo'lmasa… Mening quloqimga uning gaplari
kirmasdi. Nahotki… Naxotki o'z
otam… Bo'lishi mumkinmas! Otam
bunday qabihlikka bormaydilar!
Eh, otajon… Bu nima qilganingiz
otajon?! Belimga kelib tekkan qo'ldan xuddi,
ilon tegganday seskanib ketdim.
O'rtadagi baqaloq sekingina yuzimni
siladi.
- Chakkimas…
Men uning yuziga tarsaki torib yubordim. Bu unga zarracha ham
ta'sir qilmadi. Aksincha, semiz
tanasini silkitib kuldi. 19:44 - Yovvoyi mushug-ey! - dedi suq
bilan tikilib. -Endi qarshiliklar
foydasiz! Baribir hech qayoqqa
ketolmaysan!
Men qochmoqchi bo'lib eshik
tomonga bordim. U esa jon holatda baqirdi:
- Polvon!!!
Eshikdan gavdasidan ot hurkadigan
bir barzangi shitob
bilan kirib keldi.
- Olib bor! - buyurdi baqaloq. Polvon deganlari shunchalik
baquvvat ediki, ming urinib,
siltanib ham uning chayir qo'llari
iskanjasidan chiqa olmadim.
Baqirdim, yiqladim, yolvordim,
lekin bu unga zarracha ta'sir qilmas, meni huddi o'z vazifasini
bajarayotgan hissiz robotdek
allaqayerga sudrab ketardi. Yo'lak
chetidagi kichikroq eshikka
yetganda Polvon ham meni
ichkariga itarib yubordi. Xira chiroq yoritib turgan xonadagi katta
kravatni ko'rib
maqsadlariga tushundim. Eshikni
mushtlab, bor ovozda najot so'rab
baqira boshladim.
Yöq… Oh-u nolamni shu to'rt devor- u, Yolqizgina Alloh eshitdi. Shu vaqt
boyagi uch baqaloq
xonaga birin ketin kirib kelishdi.
Meni…
Eslashni xohlamayman!!! 04.03.2005 Meni bu yerga bir cho'pon ota topib
olib kelibdilar. Yaramas
qimorbozlar, "ish"lari bitgach, meni
gadoytopmas bir dalaga oborib
tashlashibdi. Besh kun
deganda bazo'r o'zimga kelibman. Bechora chöpon ota…
Meni dalaning chetidan abgor
ahvolda topib olib, chodirga olib
kelibdi. Tun-u kun atrofimda
parvona bo'libdi. Ammo, menga
qolsa o'sha yerda, o'sha ifloslarning qo'lida o'lib ketganim
yaxshi edi…
- Ha, o'lganim yaxshi edi!!! Ming
la'nat bu dunyoga! Yer yutsin
hammangni!
Jazavaga tushib baqira boshladim. Cho'pon ota shoshib
kirib kelib, meni boshimni silab
ovuta boshladi.
- Yig'lama, qizim, Allohga shukr qil,
omon qolding!
- Bundan ko'ra o'lganim yaxshi edi ota!
- Astag'firulloh de bolam, zolimlarga
ham boqqan balo bor!
Mana ko'rasan, qali hammasi yaxshi
bo'ladi. Meni aytdi dersan, bolam!
- Axir nega bunday bo'ldi, nega! Gunohim nima mening…
Men sira o'zimni bosolmasdim, o'ksib
o'ksib yig'lardim.
Yo Alloh, mendanda baxtsizroq
inson bormi o'zi? O'z otam , o'n
sakkiz yil bag'rida o'stirgan qizini bir buyum singari qimorga tikib
yuborsa-ya!
Nafratlanaman! Bunday otam yo'q
mening! Eh, Shavkat!!! Birgina sen
tushunarding meni… Eng baxtli
kunlarim, eng shirin xotiralarim, bari sen bilan bog'liq… Bilaman,
hozir meni izlayotgandirsan,
sog'inib kutayotgandirsan?!
Izlama, qo'y! Sen bilgan oqsoq qiz
yo'q endi! Men senga munosib
emasman! Onajon, munisgina onajonim-a… Men
endi uyga qaytmayman, onajon…
Mendan rozi bo'ling, oqsoq
qizingizdan rozi bo'ling, onajon... 19:44 09.03.2005 Bu yerda tabiat shunday go'zalki…
Hammayoq yam-yashil! Bahorning
ilk kunlari…
Cho'pon ota juda yaxshi inson ekan.
Meni dalalarga olib chiqadi, har-xil
gaplar aytib meni kuldirishga, o'tgan kunlarni
unuttirishga harakat qiladi. Kecha
gap orasida o'zining hayotidan ham
gapirib qoldi. Bolaligidayoq
juda qiyinchilikda ulg'aygan odam
ekan. Bolalaik yillari urush davriga to'g'ri
kelgan ekan. Otasini taqvodor
inson bo'lgani uchun allaqayoqqa
quloq qilib yuborishibdi. Onasini
esa… Ko'z o'ngida bir guruh
formadagi odamlar nomusini poymol qilishgan ekan. Bu
sharmandalikka chiday olmagan
onasi, joniga qasd qilibdi. Bechora
cho'pon… hayot uni
sabrli bo'lishga, ertangi yorug'
kunlardan umid qilib yashashga o'rgatibdi.
Xo'sh, menichi? Faqat
tahqirlarga, xo'rlashlarga,
aldovlarga ko'nikib yashashga
o'rgatdimi? 15.03.2005 Bugun ko'k yuzini huddi ko'nglim
kabi qop-qora bulutlar qoplab oldi.
Har zamonda esa huddi yer
yuzidagilarni mazah qilganday
qora bulutlar ortidan quyosh
mo'ralab, xiragana nur sochib qo'yadi… Men cho'pon ota tutgan
yo'ldan
yurishga qaror qildim. Ya'ni kechagi
kunni unutib, ertangi
kundan nimadir kutib
yashamoqchiman. Nimadir… Lekin nima?
Yaxshiyam shu inson bor ekan… 15.03.2005 Tavba… qiziq ish bo'ldi-ku?! Hali
ham o'zimga kelolmayapman.
hozir bo'lgan ishni qanday
tushunish kerak? Cho'pon ota
qishloqqa tushganida
qizining kiyimlaridan olib kelgandi. Egnimni almashtirib olish uchun
chodirga kirdim. Yechinib bo'lgan
edim hamki,
parda qimirlab, ichkariga ingichka
nur tushdi. Sekingina
qarasam… Cho'pon!!! Mening o'girilganimni ko'rib g'oyib
bo'ldi. qo'rrqanimdan
baqirib yuboray dedim. Nahotki?!
Nahotki u ham menga egri ko'z
bilan… Yöq, bo'lishi mumkin emas!
Ahir u… Ey, Xudo, nahot u ham menga
tahqirlangan, bechora qiz deb
emas, nomussiz, behayo ayol sifatida
qarayotgan bo'lsa?!
Bu qanday ko'rgulik?!
Nega ishonganlarim, otam deganlarim doimo dushman
bo'lib chiqadi?! Biri qimorga tikib
yuborsa, biri fohishaga qaragandek
qarasa… Ayt, mening sodiq
kundaligim,
kim meni inson sifatida, go'dak sifatida tan oladi, kim?!
Nazarimda… Men endi bu yerda
ortiqchaga o'xshayman…
Ketaman! Mayli, nima bo'lsa
peshonamdan, ammo bu qarib
quyulmagan ikkiyuzlamachidan uzoqroq ketsam bas. Kechqurun, u
uxlagandan so'ng yo'lga tushaman.
Allohim, o'zing y'ol ko'rsat... 19:44 16.04.2005 Chol uxlagani yotgandan söng
sekingina chodirdan chiqib ketdim.
Kechasi b-n ne bir azoblarda, oyoq-
qölim tirnala-
tirnala yurib tongga yaqin,
allaqanday katta yöl qarshisidan chiqdim.
Hozir yöl chetidagi eski bir bekatda
ötiribman. Bu qanday
joy, endi qaerga boraman,
bilmayman…
Uzoqdan bir mashinaning qorasi körina boshladi. Örnimdan turib qöl
kötarishga
chog'landim-u öylanib qoldim.
Buyam ösha, qoramtir Neksiyaga
öxshab…
Asta orqamga burilgandim hamki, mashina töxtab, signal
berdi. Yoshi 50 lardan oshgan,
sochlari
oppoq bir kishi mashina oynasidan
boshini chiqazdi.
- Ötiring, singlim, bu yerdan mashina kam ötadi!
Oyog'im tortib-tortmay mashinaga
chiqdim. Ötirdim-u,
qörquv bosaverdi. Hozir, shunday
ögiriladi-yu, qölansa isli lattani
og'zimga bosadi… - Saharlab qaerga otlandingiz,
singlim?
Boshimdagi bir-biridan qörqinchli
fikrlardan bexabar
haydovchi tepadagi
oynakdan muloyim köz tashladi. Yuragimdagi qo'rquv birmuncha
tarqagandek böldi. Ötgan kunlarim,
menda odamlarga
nisbatan bölgan ishonchni butkul
söndirganday edi.
- Shaharga, amaki… - Ha-a… Yölimiz bir ekan! Nega
xafasiz singlim? Közlariz
qizaribdi?
- Özim…
- Xafa bölmang, hali hammasi yaxshi
böladi! Amakining tasallisidan ko'nglim
buzilib ketdi… Tungi azoblardan
charchagan ekanman közim ilinibdi.
- Singlim, shaharga keldik!
Haydovchi amakining ovozidan
chöchib uyg'ondim. - Amaki, uzr, yonimda pulim…
- E-e, singlim, nimalar deyapsiz?
Savob ham kerak! Yaxshi boring,
sog' bo'ling!
Mashinadan tushdim-u, yuragim
hapriqib ketdi. Tanish yo'llar, avtobuslar… Odamlarning yuzida,
közida kulgu… Qaerga borishimni
bilmay
bir zum ikkilanib qoldim. Avtobus!
Ösha avtobus! Shavkatni ilk marta
uchratgandim unda! Oqsoqlanib borib, avtobusga
chiqib oldim. Tanish o'rindiq tomon
yurar ekanman, qulog'imga tanish
ovoz ham
eshitilganday böldi… Tanish ovoz…
Zulmatga chulg'angan kunlarimda ham menga taskin bergan nur bölib
chorlagan ovoz… Ey, Xudoyim, bu
ösha, mening
hayotimga quvonch olib kirgan ösha
Shavkat. Qanday baxt! Hozir meni
körib sevinganidan yiqlab tushsa kerak
tentakkinam! Sekingina borib
közlarini berkitish u-n
qöl chözgandim ham-ki, yonidagi
örindiqda ötirgan qiz gapirib qoldi.
- Buncha tikilasiz? - Kechirasiz…- dedi Shavkat qizarib,-
sizni bir odamga öxshatib yubordim.
- Kim ekan u?
- Sevgan qizim edi….
- Nima uchun "edi"?
- U ölgan… Men göyo haykal bölib qotib
qolgandim…
- Mening ismim Robiya,- dedi qiz
- Rostdanmi? Hatto ismlariz ham bir
xil ekan. Shunchalik
öxshashlik ham böladimi? Xuddi ikki tomchi suvdek!
- Rostmi?
Shunda birdan qotib qolgan tilimga
jon kirgandek böldi.
- Endi, keyingi bekatdagi xiyobonda
tushib qolasizlar! Axir u yerda bu yigit sevgilisi b-n köp
uchrashardi! Malika… Yög'e, Robiya
b-n! Shundaymi?
Bechora Shavkat… Meni qaerdan
paydo bölib qolganimga tushunmay
hadeb "Yöq, yöq" derdi. Men uning makkor yuziga tarsaki tortib
yubordim. 19:46 - Hoy, ch-cho'loq!!! - baqirdi u
ko'zlari kosasidan chiqquday
bölib,- nima qivossan?
Men "Suf senga!" dedim-u, keyingi
bekatda tushib qoldim.
Ey Allohim, bu dard ham bormidi menga? Xudojon, nega bandalaring
bu
qadar tubanlashib ketgan? Nega
insonni, uning his tuy'gularini
o'yinchoq qilishadi, toptashadi! Qani
or? qani nomus? Qani vijdon, qani mehr?
Qani muqabbat! Nahotki… Nahotki
mehr o'tmishda qolib
ketgan, Muhabbat esa Tohirning
sandig'ida oqib ketgan,
Farhodning qabriga ko'milib ketgan bo'lsa? Shavkat… Meni o'z otam
qimorga
tikib yubordi, chidadim… Qandaydir
yerda, qandaydir
odamlar meni tahqirlashdi,
zo'rlashdi… Dosh berdim! Otam deb ishonganim, bir
insondan ko'nglim qoldi…
Ko'nikdim!
Ammo… Ammo bugun sen menga
hadya etgan dard, meni
butkul ado qildi! Men taqdirning achchiq
sinovlaridan, faqat sen uchungina
omon chiqqandim. Har on, har nafas
seni o'ylab yashadim!
Ming la'nat! Ming la'nat seni deb
o'tkazgan kunlarimga! Kundalikjon, men endi uyga
qaytmayman. Uyga qaytsam otam
bor… Uni ko'rishni istamayman… Bir
sengina, mening yaxshi kunlarimda
ham, yomon kunlarimda ham
hamrohim, sirdoshim bo'lding… Endi bas! Bu yog'iga o'zim ketaman. Sen
shu yerda, shu hiyobonda qol… Meni
huv anavi, ko'cha yuzidagi
anhor o'ziga chorlayapti… Sendan
iltimos, sen bilan bir
qancha vaqt birga bo'lgan, dardu- dunyosini bo'lishgan
oqsoq qizni unutma!
Hech bo'lmasa… Sen unutma….
Alvido…" Kundalik daftarning ohirgi sahifasini
yopdim-u, ko'zlarimdan oqqan
yoshni shundagina his
qildim… Oh, falak! Yoshgina qizning,
kichikkina qalbiga shuncha dardni
berdingmi?! qani u? qani endi oqsoq qiz?! U
yo'q… Yo'q!!! U insonlardan,
dunyolardan yuz
o'girib ketdi…
Kundalik daftarni o'rindiq
chekkasida qoldirdim. Undagi satrlarni boshqalar ham o'qishini,
to'rt muchasi sog' bo'la turib shukr
neligini bilmay yashayotgan
insonlarga saboq
bo'lishini istadim.
Ko'zlarimdagi yoshni artib, atrofga nazar soldim. Atrof ancha
qorong'ulashib qolgan, shafaqning
bir chekkasida, zolim
kimsalarning qilmishlaridan xazar
qilganday yuzlariga bulutlardan
parda tortib, bag'ri qon quyosh botib borardi…
|
|
Категория: Sevgi dunyosi |
Просмотров: 2261 |
| Рейтинг: 5.0/2 |
Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи. [ Регистрация | Вход ] |
|
|
