«Эси жойидами бунинг? – ўйлади ошпаз. – Шунча катта ҳовли туриб, ҳожатхонани кўчага қаратиб соладими?! Яна менинг деворимга елкалатиб-а…»
– Қизиқмисан, жой қуриб кетгандек…
Қўшниси ер ўйганча жавоб қайтарди:
– Э ака, ўзимизам келинингиз билан анча тортишдик. Молхона биқинидаги эски ҳожатхона бошимга битган бало эди. Кеч кириши билан болалар ҳам, келинингиз ҳам боришга қўрқишарди. Чироқ ўтказиб ҳам қутулмадим, бу электр ўлгурнинг ўчиши кўп, ҳар кеча камида беш-олти марта қатнаш жонга тегди. Шунга яқинроққа деб…
Убайдуллога унинг бу гаплари наша қилди.
– Эй менга қара, сен ростдан ҳам шу ишни қилмоқчимисан?! Кўчага тақаганинг-ку майли, мана бу девор ортида менинг ошхонам борлиги, янганг билан қизларим уззукун шу ерда куймаланишини билмайсанми? – деворга шапиллатиб уриб гапирди ошпаз. – Фаросатингга ўқ текканми дейман?!
Баҳриддиннинг қошлари чимирилди. Қўшнисининг баланддан келиб гапириши ҳамиятини қўзғатди.
– Айтдим-ку ака, болалар қишли-қировли кунларда, қоронғида юрмасин деб…
– Э, кўтар-е… Ўша қасмоқ болаларингдану тантиқ хотинингдан ўргилдим! Кўм чуқурингни! Чалмайсан бу ерда карнай-сурнайингни!
Ётиғи билан тушунтирилганда, пастроқдан келинганда тушуниши, гапга кўниши аниқ бўлган Баҳриддин энди астойдил тўнини тескари кийди.
– Ўв ака, хотинга тил теккизманг, осмон қўлингизда бўлса ташлаб юборинг-е.
– Кўмасан дедимми, кўмасан, мен билан ўчакишма, бола, – ортиқча пўписага ўтди ошпаз.
Баҳриддин белкурагини ерга ташлаб унинг ёнига келди. Убайдулло ҳам худди муштлашадигандек хезлана бошлади. Лекин Баҳриддиннинг нияти бошқа эди. У ердан чўп олиб девор қиррасидан тўғри чизиқ чизди.
Унинг важоҳатидан ҳайиққан Убайдулло ошпаз беихтиёр бир қадам ортга чекиниб чизиқдан берига ўтди. Жанжални давом эттиришга юраги дов бермади. Яна битта гап ёқалашишга олиб боради. Баҳриддин ундан анча ёш, бақувват. Капгир ўйнатадиган ва кетмон урадиган қўлларни тенглаштириб бўлмайди…
Белкурагини олиб қайта қазий бошлаган Баҳриддин ердан кўзини узмай жавоб қайтарди:
– Э, қўлингдан келганини қил!
Юмшоқлик билан келинса, икки қўшни ўртасида осонгина ҳал бўладиган масаланинг яхши битишини эмас, қандай қилиб Баҳриддинни боплаб таъзирини беришни ўйлади. Уйга кирганида ғазаби босилиш ўрнига баттар кучайди. Ён қўшни бўлиб кўзига чўп суқса-я, кечагина бурнини тортиб юрган бола эди. Уйланганда ўзи ош дамлаган. Энди тили чиқиб бетга сапчияпти...
Ошпазнинг маҳаллада обрўси бор. Ҳарқалай, ўзи шундай ҳисоблайди. Катта-кичик, ҳамманинг иши тушади. Бир кўнгли шарт бориб оқсоқол билан Носир мелисани айтиб келмоқчи бўлди. Лекин ор қилди, яна нима деб арз қилишни билмай боши қотди. Улар ҳам келиб Баҳриддиникини маъқуллашади-да, жой уники бўлса…
Тушга яқин капгирини этакка ўраб кўчага чиқди, хизмати бор. Баҳриддин қаза-қаза чуқурга тушиб кетган, ўзи кўринмайди, фақат отилиб чиқиб ёйилиб кетаётган қоп-қора тупроқ унинг ғайрат билан ишлаётганидан дарак берарди. Бола-болада, ўғилчаси Лутфулло Баҳриддининг ўғли Баҳодир билан оталарининг ғиж-ғижидан бехабар маза қилиб тупроқ ўйнашарди.
Белкуракка оёқ қўйиб чиққан Баҳриддин чопиб келиб Лутфуллонинг бўйнини ушлади. Югурганича ичкарига кириб кетди ва дарвозани очиб, эски «Москвич»ни тариллатиб чиқди. * * *
Лутфулло уч кун деганда ўзига келди. Баҳриддин шаҳардан чақириб келган шифокорларнинг муолажалари эм қилиб, бола соғая бошлади. Убайдулло ошпаз уч кечаю уч кундуз мижжа қоқмай боласи тепасида ўтирди. Кўнгилдаги шайтон куйикиб юрган Баҳриддинни қийма-қийма қилиб ташлаб хумордан чиқишга ундарди. Лекин ўша тунда ўзининг лоқайдлигини эслаб аламини ичига ютди, жанжалга ҳоли ҳам йўқ эди.
Ўлим билан олишиб ётган боласини кўрганида ичини ит тирнарди.
Ўн етти кун деганда жавоб беришди. Ўн етти кун шифохонадан жилмади. Баҳриддин ҳар куни келиб хабар турган бўлса-да, иккиси бирор оғиз гаплашишмади. Жавоб теккан куни укаси машинасида олиб кетди.
Орқада ўғлини қучиб кетаётганида укаси деди:
– Битта қўй сўйдириб, маҳаллани айттирдим. Домлалар ҳам келишган, хатм ҳам қилдирамиз. Жияннинг бош кўзидан садақа, ака, бу.
Укасининг ғамхўрлигидан тўлқинланиб кетди. Дарвозаси олдида одамлар тўпланиб туришарди. Ҳамма билан қучоқлашиб кўришаётганида зимдан девор ёнига қаради.
