Laylo, shunday qismatga
loyiqmidi ? (Bitiruv
oqshomida!!!)
Maktab vaqtlari, Laylo
ismli sinfdoshini sevib
qolgan Bahrom, uncha- munchaga sir-boy
bermasdi. Sevishini ham,
pinhona yuragida
asrardi. Laylo ham,
Bahromga befarq emas
edi. 9-sinf ... Bitiruv o'quv yili. 25-mayda
qo'ng'iroq chalingach,
bitiruv imtihonlari
boshlanib ketdi. Laylo,
imtihon varaqalarida
Bahromga ko'maklashib turardi. U, juda chiroyli
qiz bo'lgani uchun,
ko'plab yigitlar unga
oshiq edi. Bahrom va
Layloni birga ko'rishsa,
Layloni rashk qilishib, yo'q joydan Bahrom
bilan janjal chiqarishardi
va u bilan urushishardi.
Ulardan ham oshib
tushadigan bir bezori,
aniqroq aytganda, sinfning eng passiv va
tarbiyasiz o'quvchisi
Bekzod ismli bir bola
bo'lar edi. Qiladigan ishi
yo'q-ki birov ozor
chekmasa. Har bir ishida ko'ngil xiralik... Imtihon
paytlarida, Layloni
Bahrom bilan fikr-
mulohaza
almashayotganini
ko'rgan Bekzod, alamidan Bahromni
yanchib tashlagudek
g'azablandi. Chunki u
ham sinfdoshi Layloni
sevardi... 17-iyun,
kechki soat 20:10 lar... Bitiruvchilar uchun
so'ngi manzil kuni.
Bitiruv oqshomini
tashkil etgan
sinfdoshlar shu kuni
yig'ilishib, bir umrga muhrlanib qoladigan
onlarni tantana
qilishardi.
- Ooo Laylo, ochilib
ketibsanmi ?
Shundog'am go'zalliginga tan
berardim. Hozir
umuman tan berdim-
ey... - dedi Bekzod,
Layloni yo'lini to'sib.
Laylo esa, hechnarsa demay, o'tib ketmoqchi
bo'ldi. Ammo yo'lini
to'sib turganini ko'rib, -
Qoch yo'limdan ! - deb
buyurdi. Garchi sinfdosh
bo'lishsa-da, Laylo uni qanaqa inson ekanligini
bilardi.
- Ha Laylo-xon,
namuncha nervinnisan ?
A-bugun bayram bo'lsa.
Rahmat ham demading. Atak maqtash ham
emas, to'g'risini
aytuvdim. Ha mayli.
Agar vaqting bo'lsa,
senga ozmuncha
gaplarim bor edi... - Yo'q ! Vaqtim yo'q !
O'tkazib yubor meni !
- O'tkazmasam nima
bo'ladi ? Anavi so'tak
Bahromga aytasanmi ?
Ozgina meni eshit. Keyin ketaverasan.
- Og'zinga qarab gapir !
Bahrom akamga til
tegkizma !
- Voy-yyey, "Bahrom
akam" mish. Zo'r eshitilar ekan-a ? "Bah-
rom a-kam".
Vuhahahahaha. Qo'rqitib
yubording-ku.
Qayerdagi so'takni akam
deyapsanmi Laylo ? Mana men senga akadan
ham yaqinroq bo'laman-
da. Bugun ikkimizni
kunimiz.
- Senga hali mazah
bo'ldimmi ? Sen, o'zingdaqalarga
yaqinsan,
tushundingmi ? - Laylo
shu so'zlarni aytar ekan,
uni durtib o'tib ketdi. Bu
orada ro'paradan Bahrom kelib qoldi.
Layloni Bekzod
tomondan yig'lab
kelayotganini ko'rib, -
Nima bo'ldi Laylo ? Kim
xafa qildi ? - deb so'radi. Ammo Laylo gapirmay,
darvozadan yig'lab
chiqib ketdi.
G'azablangan Bahrom, u
tomon yaqinlasha
boshladi. - Layloga nima deding
pastkash ?
- Tushunmadim ? Senga
nima tentak ?! E, karochi
surgin buyerdan so'tak.
Ooo, qofiyani ham o'xshatib urdim-u,
hahahahaha...
Bu gapga chiday
olmagan Bahrom, unga
kuchli musht tushurdi.
- Odammisan o'zing ? Bugun qanaqa kun
ekanini bilasan-ku ! Hech
bo'lmasa shu kun
birovni dilini xira
qilmasang bo'lardi. Shu
kungacha indamay keldim. Aql kirar senga
ham, har holda
sinfdoshmiz deb
o'ylagandim. Yo'q, sen
unday bo'lmading. Bilib
qo'y, men Layloni sevaman ! O'quv paytlari
bo'lgani uchun, buni
hechkimga bildirmas
edim. Endi hamma bilsa
ham mayli. Menga qara,
agar unga yana bir bor yaqinlashganingni
ko'rsam yoki eshitsam,
manashu ikki oyog'ingni
urib sindiraman ! Shu
kungacha ko'pchilikni
ko'nglini qoldirib kelding. Sendaqalarga
bitiruv oqshomida
qatnashishni o'zi hayf ! -
deb, Bahrom uni urishda
davom etdi. To'z-
to'polonni ko'rib, boshqalar yetib kelishdi
va Bahromni ushlab
qolishdi.
- Bahrom ! Tinchlan
o'rto ! Esingni
yedingmi ? Hozir o'ldirib qo'yasan-ku ! Bugun
bayramimiz bo'lsa. Qo'y,
buni a'zaga aylantirma !
O'zingni bos, - deb
Bahromni o'rtog'lari
tinchlantirishga urunishdi.
- Qo'yvoringlar meni !
Esimni yeganim yo'q.
Lekin manabu
pastkashga bu ham
kam ! Laylo qani ? Hozir bu, hammaning oldida
Laylodan kechirim
so'raydi ! Laylo,
shuyerdamisan ? Laylo ?
- Bahrom, Laylo buyerda
yo'q, ichkarida ham yo'q. Biz shuyerdadir
deb o'ylagandik, - dedi
sinfdoshlardan biri.
Bahrom, oxirgi bor
Layloni darvozadan
tashqariga chiqib ketganida ko'rganini
esladi va xavotirlanib
o'qdek xonadan chiqib
ketdi. Asvalt yo'lga
chiqib, uni qidira
boshladi... Biroz oldinroq yurib, yo'l
chekkasida odamlar
gavjumligini ko'rdi va
o'sha tomon yaqinlasha
boshladi. Atrofta, bir
mashinaning ayrim yerlari zararlangani,
militsiya, odamlarning
g'ala-g'ovuri... Tobora
ularga yaqinlashar ekan,
Bahromning yuragi tez
ura boshladi. - Kechirasiz, tinchlikmi ?
Buyerda nima bo'ldi ? -
gavjumlashgan
odamlarning biridan
so'radi Bahrom.
- Eh so'ramang, to'qnashuv yuz berdi.
Anavi Neksiya
haydovchisi, bir
yoshgina qizni urib
yubordi. Xayolga
tolibmi bilmadim, mashina yo'liga chiqib
qoldi. Essiz, yoshgina qiz
edi...
- Ki-ki-kiyimlari qanaqa
rangda ekanini ee-eslay
olasizmi ? - qo'rquvga tushgan Bahrom, zo'rg'a
tili aylanib gapirdi.
- Kiyimlari, och-qizil
ranglardan iborat edi-
yov.
Nafasi ortga tortgan Bahrom, u qiz Laylo
ekaniga amin bo'ldi.
Chunki, Laylo och-qizil
rangni yoqtirardi.
Bitiruv kechasiga ham,
aynan shu rangli kiyimda kelgan edi.
Avtohalokat bo'lganini
bilgan zahot, "ilohim
Laylo bo'lmasin-da" deb
qo'rqib turgan Bahrom,
bu gaplardan so'ng, o'zini butunlay
yo'qotdi.
- K-k-kechirasiz, qaysi k-
kasalxonaga olib
ketishgani bilmay-siz-
mi ? - Unisini bilmadim ukam.
Shu tomonga
ketishganiga qaraganda,
birinchi rangli chiroq
oldidagi kasalhonaga
olib ketishdi menimcha. - Rah-mat sizga, -
Bahrom o'sha tomonga
qarab yugurib ketdi.
Yo'lda ketar ekan,
Layloni o'ylab ko'zlariga
yosh keldi. "Layloyim, meni kechir. Seni
himoya qilolmadim.
Agar senga bir gap
bo'lsa, o'zimni
kechirmayman. Anavi
pastkash Bekzodni esa, o'ldiraman !". - Bahrom
yo'lda ketayotib,
birinchi rangli chiroq
ro'parasidagi
kasalhonaga kirdi.
- Salom. Kechirasiz, biron daqiqalar oldin bu
yerga, bir qizni tez
yordam mashinasida
olib kelishmadimi ? -
hovliqib so'radi Bahrom,
eshik oldida turgan hamshiralardan.
- Vaaleykum salom. Endi,
aniq siz aytgan kishimi
bilmadim-u, bir og'ir
ahvolda bemor olib
kelishgandi, sal oldinroq. Bu siz aytgan
kishi bo'lsa kerak, agar
kasalhonada
adashmagan bo'lsangiz.
Chunki undan oldingi
bemor kelgani, kunduzi vaqti edi. Oxirgisi esa,
salgina avval keldi. Balki
o'shadur...
- Ha rahmat. Qayerga
borishim kerak ?
Iltimos, shuni tushuntiring menga.
Iltimos, faqat tezroq.
- Ha, shu zal bilan to'g'ri
borib, yo'lakni eng
oxiridan chapga
burulasiz. To'g'ridagi yigirma uchinchi eshik,
jonlantirish bo'limi.
Uyerda doktorlar bor,
so'rasangiz aniqlab
berishadi. Ha aytgancha,
ikkinchi bo'limlarga o'tish uchun,
ruxsatnoma olishiz
kerak. O'sha yerga
boring, o'zlari aytishadi.
- Xo'p. Rahmat sizga.
Bahrom shosha-pisha o'sha tomonga yugurdi.
Bo'limga kiraverishda,
tekshiruvchilar uni
ichkariga kirishiga
ruhsat berishmadi.
Bahrom ulardan, sal oldinroq olib kelingan
bemorni ahvoli qanday
ekanini so'ray
boshladi...
- Tinchlaning ! U bemorni
kimi bo'lasiz ? - A ? ... Ha, u qiz ... U qiz
meni borlig'im, yomon
kunlarimda ham, ba'zi
hollarda yonimda
bo'lmasa-da,
yonimdadek menga dalda bo'lib, chin mehrni
bera olgan qadirli
inson...
- Men sizga kimi bo'lasiz
dedim. U sizga qanday
ahamiyatli deb so'ramadim shekilli.
Akasimisiz, ukasimisiz,
qarindoshi yoki
do'stimisiz shuni
so'rayapman.
- Ha kechirasiz, u meni sinfdoshim. Ismi Laylo.
Ya'ni Laylo bilan
sinfdoshmiz. Uning
ahvoli yaxshimi ?!
Iltimos, menga aniq
ma'lumot ayting. Yoki uni ko'rishimga ruhsat
bering !
- Yaxshi yigit, oldin
bizga Layloning ota-
onasi yoki biron-bir
qarindoshlarini chaqirib bering. Hozir qilinishi
kerak bo'lgan eng
muhim ish shu.
- Xo'p. Faqat uni ahvoli
yaxshimi ? Menga shuni
ayting bo'ldi. Yaxshi ekanini eshitmasam,
tinchlanolmayman.
Ayting Doktor, Laylo
yashaydimi ?
- Ismingiz nima ?
- Ismim, Bahrom ... - Bahrom, avvalo
tinchlanib oling. Ahvoli
yaxshi. Faqat ko'p qon
yo'qotgan. Endi darhol,
uning Ota-onasini
buyerga chaqiring. - Xo'p-xo'p, Xudoga
shukur, ahvoli yaxshi
bo'lsa-bo'ldi. Hozir
chaqiraman.
Bahrom, darhol
Layloning uy telefoniga qo'ng'iroq qilib, ota-
onasini kasalhonaga
chaqirdi. Baxtsiz
hodisani eshitgan
Layloning ota-onasi,
tezda Bahrom aytgan manzilga yetib kelishdi.
Layloning onasi yig'lab,
Bahromdan nimaga
bunday bo'lganini so'ray
boshladi. Bahrom esa,
qattiq hayajonlangani va qo'rqganidan, ularga
hechnarsa deya olmadi.
Doktorlar, Layloni ota-
onasini yolg'iz gaplashib
olish uchun ikkariga
chaqirishdi. Bahrom, nima gapligini bilmay,
zalda kutib turdi. Bir
payt, "Yo'o'o'o'o'o'q,
qizalog'im, qizalog'im,
bunday bo'lishi mumkin
emas" degan Layloning onasini baqirgan tovushi
eshitildi. Buni eshitgan
Bahrom, yugurgancha
palataga kirdi.
- Nima bo'ldi ? Laylo ?
Laylo qani ? - jon holatda gapirdi Bahrom.
- Bir pas chiqib turing
siz. Halal bermang, -
xafa holda doktor. Bu
xomush gapirishlar,
Layloning onasini dod solib yig'lashi, yaxshilik
alomati emas ekanligini
Bahrom sezardi.
- Layloni nima
qildinglar ? Javob
beringlar ! Laylo qayerda ?!
Layloooooooo ?!! -
Bahrom jahl bilan
gapirar ekan, ko'zlari
namlandi.
- Bahromjon, o'g'lim, Laylodan ayrilib
qoldik... - ko'zlarida
yosh bilan, Layloning
otasi Erkin aka mungli
so'z boshladi.
- Niii-maa ??? Yolg'on, yolg'oooon ! Bu-bu... Bu
bo'lishi mumkin emas !
Qanaqasiga axir ?
Laylooo ?
Layloooooooo ?!!! -
esankirab qolgan Bahrom, jon holatda
gapirishidan ovozi
bo'g'ilib.
- Tinchlaning Bahrom.
Bunday alamli
kechinmalar, hammamizning
boshimizda bor. Allohni
irodasi ekan, sabr
bersin. O'zingizni qo'lga
oling, - dalda berib
doktor. - O'zingizni qo'lga
oling ? Bunday
vaziyatda tinchlanib
bo'ladimi ? Bir
farishtadek qiz, bu
dunyoni tark etadi-yu, men tinchlana
olamanmi ? Sizlarga
o'ldi-ketdi ekanda-a ?
- Bu nima deganingiz ?
Layloni kasalhonaga olib
kelishganda, afsuski joni uzulib bo'lgan ekan...
Biz qo'limizdan
kelganicha harakat
qildik, ammo...
- Bundan chiqdi
"Layloning ahvoli yaxshi" deb, meni
aldagan ekansizlarda ?
Hali bu ishlaringiz uchun
javob berasiz ! Topib
beringlar menga
Layloni !!! U bunday qismatga loyiq emas.
Nima uchun axiiiiir, nima
uchun ? - jahl bilan
gapirar ekan,
Bahromning ko'zlari
alam yoshlariga to'ldi. - Ey Ollohim, bizdan
qanday gunoh o'tdi-ki,
yuragimizni bir
parchasidan ayirding ?!
Qizalog'imni qaytarib
ber, yalinaman. Hali o'n gulidan bir guli ham
ochilmagandi qizimni, -
Layloning onasi kuchli
bosim va ayriliq azobiga
chiday olmay, shu
so'zlarni aytib hushidan ketdi. Farzandini
o'lganini eshitgan har
qanday onaizor, bunga
bardosh berolmasligi
tabiiy...
- Sabohat ? Sabohat ?! Ko'zingni och !
Sabohaat ?!! - Erkin aka,
xotini Sabohatga
yuzlanib. Yuragi
parchalangandek bo'lib,
o'zini yo'qotgan Erkin aka ham, ko'z yoshlarini
yashira olmadi. Qanday
ham yashirsin ? Yakka-
yu yagona, birovga
zarracha ozori
yetmagan, qalbi pokiza qizi, bu yolg'onchi
dunyoni erta tark etadi-
yu, yig'lamay olarmidi ?
Eh, bu hayotda, inson
nechog'lik ayanchli
qismatlarni ko'rmas ekan deysiz. Eshik
chekkasida shokdan
o'ziga kelib ulgurmagan
Bahrom, o'rnidan
ko'tarildi va jahl bilan
eshikni durtib chiqib ketdi. Yo'lda mashina
saqladi va bitiruv
oqshomi
o'tkazilayotgan
sinfdoshini manzilini
aytib, o'sha tomonga yurishini ta'kidladi.
Bahromning ko'zlari,
bamisoli qonga
to'lgandi. Layloning
o'lganiga ishongisi
kelmasa-da, baribir haqiqatni tan olishini
bilardi. U, Layloning
o'limida sinfdoshi
Bekzodni aybdor deb
hisobladi va qalbini unga
nisbatdan nafratga to'ldirdi. Bitiruv kechasi
o'tkazilayotgan uyga
yaqinlashar ekan,
haydovchiga shuyerda
to'xtatishini aytdi.
Mashinadan tushgan Bahrom, darvoza oldida
sigareta tutatib turgan
Bekzod ko'rib, yanada
g'azablandi. Daraxt
ortidan asta-sekin
yashirinib borishni ma'qul ko'rdi. Keyin,
birdan kelib uni og'zini
qo'li bilan berkitdi-da,
chetroqga sudrab tortdi.
Uzoqroq joyga oborib,
yerga itarib yubordi... - Pastkash Bekzod,
o'ldiraman sen
betarbiyani ! Nimalar
qilib qo'yganingni
bilasanmi ?
- O' mishqi, bu nima qilganing ?! Nimalar deb
g'inshiyapsan o'zi ?
- Bir farishtani ko'nglini
og'ritib, bu hayotda
yashashidan mahrum
qilding. Seni o'ldiraman ! Ming lanat senga ! -
Bahrom ayamay uni ura
ketdi. Shu qadar jahl
bilan urardi-ki, Bekzodni
hammayog'i ezg'ilanib,
qonga bulg'andi. Atrof qop-qorong'u bo'lgani
uchun, jarayon qanday
kechayotgani
bilinmasdi. Oyning
bulutlar orasidan ozgina
ko'rinib turishi, biroz bo'lsa-da atrofni
kuzatishga zamin
bo'lardi. Qarshilik
ko'rsatishga
ulgurolmagan Bekzod,
yerda qimir etmay yotardi. Bahrom, qattiq
g'azablanganidan, uni
urishdan to'xtamasdi.
Bir pasda oyog'ini osti
suvdek qonga belandi.
Tobora urishdan sekinlashayotgan
Bahrom, to'xtadi va
ortiga qaytdi. Bunchalik
shavqatsizlik bo'lishini
kutmagan Bahrom,
sinfdoshlari oldiga bormay, to'g'ri uyiga
ketdi. Soat ham,
allamahal bo'lib
qolgandi. Charchab holi
qolmagani bois,
xonasiga kiriboq, holini yo'qotdi. Ko'zini
ochganda esa, tong
otgan edi. Birdan
cho'chib uyg'ongan
Bahrom, kechqurun
bo'lib o'tgan voqealarni eslay boshladi.
"Tushummidi yoki
o'ngim ?" - shu savolni
o'ziga berar ekan,
kiyimlarida qon
dog'larini ko'rgach, o'ngida bo'lganiga
ishondi. Layloni
yo'qotgani yodiga kelib,
ko'z yoshlarini yashira
olmadi... Bir payt
telefoni musiqa chala boshladi.
- Alo ?
- Alo, Bahrom ?
Qayerdasan ? Shu
kechqurun qayerda
eding ? Necha marotaba telefon qildim,
ko'tarmading, - sinfdosh
o'rtog'i so'roqga tutib.
- Uzr, ayrim sabablarga
ko'ra ko'tarolmadim.
Nima gap ? - Tez San'at (bitiruv
kechasi o'tkazilgan uy
egasi) larnikiga yetib
kel. Ahvol jiddiy. Anavi
Bekzod... Haligi... O'sha,
shu kechqurun vafot etibdi. Aniqrog'i uni
o'ldirib ketishibdi...
- Nima ??? Qachon ??!
Qanaqasiga ?!
- Bilmadim. Boshiga
qattiq jism tekgan va ezilib ketgan
deyishayapti. O'ntaga
yaqin militsiya kelgan.
Hammani yig'ishyapti.
Sen kecha Bekzod bilan
janjallashganding. Mabodo bu ishga
aralashganing yo'qmi ?
Alo ? Eshityapsanmi ?
Bahrom ?! Alo ?! ...
Bahrom, Bekzodning
boshi qanday ezg'ilanganini keyin
tushundi. Uni urayotgan
yer maydonida, tosh va
shag'allar ko'p edi...
Bahrom nimalar
bo'layotganini ko'rib, yurak bag'ri tilka-pora
bo'ldi. "Jahl chiqsa - aql
ketadi" deganlaridek,
jahl ustida odam o'ldirib
qo'yganiga va Laylodan
ayrilganiga chiday olmadi...
(Oradan uch soat o'tdi)
- Bahromjon, ha ana
chiqarsan xonangdan
deb kutdik, mana
chiqarsan deb kutdik, lekin chiqmading. A-
tushlik bo'lib ketdi-ku ...
O'g'lim shuyerdamisan ?
- dedi Bahromning onasi
xonaga sinchikovlik
bilan qarab. Hechkim yo'qligini ko'rgach, endi
chiqib ketmoqchi edi-
hamki, stol ustida
turgan bir dona oq
qog'ozni ko'rib, unga
yaqinlasha boshladi. Qog'ozda Bahromning
quyidagi so'zlari
yozilgan edi...
- Oyijon, baxtiqaro
o'g'lingizni kechiring.
Men sizlarni yuzingizni yerga qaratdim. Bilib-
bilmay tubanlikga
bordim. Odamlar, "Buni
o'g'li qotil" deb gap-so'z
qilib, sizni qoralaganini
eshitganingizdan ko'ra....... Oyijon,
iltimos yig'lamang !
Men, bir tomchi ko'z
yoshingizga ham
arzimayman. O'zini
o'ldirish, kechirilmas gunoh ekanini bilaman.
Lekin, men shundog'am
kechirilmas gunohga
qo'l urdim. Bunga jazo
olish uchun ham, sizlarni
tark etyapman. Menga doim haq yo'ldan
borishlikni, yaxshilik
qilib yashash kerakligini
uqtirardiz. Kechiring,
men qaytanga "Qotil"
degan tamg'ani o'zimga ortirdim. Meni hayotim,
bir kunda butkul izidan
chiqib ketdi. Oyijon,
kechiring meni. Dadam
va opamga ham
uzurimni yetkazing... - Bahrom shu joyida uchta
nuqta qo'yib, gapini
tugatibdi. Bahromning
onasi nimadir demoqchi
bo'lardi-yu, qo'rquvdan
tili ham aylanmay qoldi. Nafas olishi
qiyinlashgandek,
chuqur-chuqur nafas ola
boshladi va yig'lab
yubordi...
Bahrom, Layloni ko'rish orzusida, Laylo
avtohalokatga uchragan
joyda, o'zini qarama-
qarshi kelayotgan
mashina oldiga
tashlagandi. Allohni irodasini qarang-ki, bu
voqeadan bir kun o'tib,
Bahromning uyiga
Bahrom kasalhonada
ekani va ahvoli yaxshi
ekani haqida xabar keldi. Balki Alloh uni
yashashini xohlagandur.
Balki Laylo uni
yashashini
xohlagandur... Oradan
uch haftalar o'tib, Bahrom kasalhonadan
chiqdi. Militsiya
hodimlari undan
ko'rsatma olishga
kirishishdi. Bahrom,
bo'lib o'tgan barcha voqealarni birma-bir
gapirib berdi. Ozmuncha
vaqt o'tib, davlat
organlari, Bahromni
aybsiz deb oqladi.
Bekzodning ota-onasi ham, sud da'vo
arizasidan voz kechdi.
Hammasi iziga
tushayotgandek
muhitni his qilgan
Bahrom, Layloning uyiga bordi va uning
xonasiga kirib, maktab
davrida hamda boshqa
estalik uchun tushgan
rasmlarini sog'inch ila
tomosha qildi. Har bir tushgan suratida
o'zgacha olam, o'zgacha
samimiylik...
- Bahromjon, bezovta
qilmadimmi ? - eshik
oldida Layloning onasi sekin so'z boshlab.
- Keling oyijon, bemalol.
Nega bezovta bo'lar
ekanman ? Kiravering,
bemalol. Men, haligi,
Layloning rasmlarini tomosha qilayotgandim.
Qarab turib, biroz
xayolga tolibman...
- Rahmat o'g'lim. Laylo
ketgandan beri, xonasi
huvillab qoldi... Shu xonaga har kirganimda,
qizim xuddi manashu
stolda o'tirib, kitob
o'qib turgandek
tuyulaveradi... (Yig'lab)
- Oyijon, meni kechiring. Layloning a'zasiga
kelolmadim. Sizga
qanchalik og'ir
bo'lganini bilaman.
Dalda bo'lolmaganimdan
afsusdaman... - Unaqa demang o'g'lim.
Bir kam dunyo ekan.
O'zingizni aybdor his
qilmang. Siz yaxshi
insonsiz. Qizim, siz
haqingizda ko'p bor quvonib gapirardi.
"Bahrom akam bilan
bugun birgalikda,
hamma darslarni a'lo
bahoda yakunladik,
Bahrom akam menga ko'pincha
ko'maklashadilar" deb.
"Hechkim xafa
qilmayaptimi seni Laylo
qizim" deb, dadasi
so'raganlarida ham, "Yo'q, Bahrom akam har
doim meni himoya
qiladilar" deb javob
berardi. Maktabni
tamomlagach,
rassomshunoslik o'quv markazlariga
topshirmoqchi edi...
Lekin nasib qilmagan
ekan... - ko'zlaridan
yoshni to'xtata olmay,
Layloning onasi dard bilan gapirardi. - Hatto
sizni suratingizni ham
chizgandi. Har kuni
o'qishdan qaytganida,
unga tikilgancha uxlab
qolardi. Xonasiga birdan kirib qolsam, shartda
rasmni bekitishga
urunardi...
- Shunaqa deng... - Bu
so'zlarni eshitgach,
Bahromning ko'zlari, alam yoshlariga to'ldi.
Ko'z yoshini yashirish
maqsadida, Laylo
chizgan suratga tikilib
turardi. - Juda ham
o'xshatib chizgan ekan... - Qariyb o'n kun
davomida chizgandi. Har
bir yerini mohirona
chizishga e'tibor
qaratgandi. Nihoyat
buni uddasidan chidi ham. Shu rasmni chizib
bo'lgan kuni, quvonchi
ichiga sig'masdi.
O'shanda anglagandim-
ki, qizim ilk bor sevib
qolibdi. Sizni ota- onangizni yaxshi
taniyman. Juda ham
ajoyib insonlar. Quda
bo'lishimiz mumkinligi
haqida o'ylab, o'shanda
men ham quvongandim. Qizimni har doim
shunday baxtli ko'rsam
bo'ldi derdim. Endi
esa ... (Yig'lab)
- Oyijon, siqilmang. Bu
balki Ollohni bizga bergan sinovidur.
Yig'lamang, hali
hammasi iziga tushadi.
Siqilishingizni Laylo ham
xohlamagan bo'lardi.
O'zingizni asrang. Buyog'iga uning haqqiga
duo qilmog'imiz lozim.
Shunda ruhi shod
bo'ladi... Endi men ham
sizlarni
farzandingizman, Laylo abadiy qalbimizda... -
deb, Bahrom tasalli
berdi...
|
