Yigit va qiz mashinada ketib borishardi. Havo öta sovuq, kuchli qor
yog'ardi. Shahardan qishloq tomon ketayotgan mashina tun chökishi bilan
yölni yoritishga ojizlik qila boshladi. Aksiga olib bir hafta töxtamay
yoqqan qor yölni qoplab olgandi. Manzilga yaqin qolganida mashina
qiyaliklarning birida sirpanib ketadi va yöl chetidagi daraxtga borib
uriladi. Yigit va qiz jarohatlanishmaydi. Faqat ular qolgan 7-8 km
masofani qanday bosib ötish mumkinligi haqida öylashardi. Yaqin atrofda
boshqa boshpana yöq. Bu chetki yöldan bunaqa havoda ötkinchi mashinalar
ham ötmasdi. Avvaliga ular mashina ichida ötirib kutadilar. Lekin havo
harorati -40 gradus atrofida sovuq edi. Sovuq asta-sekin ularni azoblay
boshladi. Ustiga-ustak hadeganda najot uchqunlari körinavermasdi. Ular
sovuqda kutish befoyda ekanligini tushundilar va qolgan yölni piyoda
bosib ötishga qaror qildilar. Yarim tunga yaqin vaqtda yigit va qiz
qorli yöl uzra oldinma-ketin ketib borisharkan, bir-necha daqiqa ichida
oldindan urayotgan öta dahshatli izg'irin ta'sirida oyoq va qöllari
butkul sovuqdan qotib qoladi. Bir soatcha yurishgach ularning tanalarida
sovuq ta'sirida qon aylanishi ham sustlashib, holsizlana boshlaydilar.
Xatto ular öz tanalarini sezmay qoladilar. Nihoyat qiz xushini
yöqotadi.... Xushiga kelganida u qishloqda, issiq uylarning birida
yotardi. Yigitni söragan qizga u 2 kun oldin vafot etganligini
aytishadi. Ösha tunning ertasiga yöldan ötayotgan yuk mashinasi
haydovchisi qor ustida chözilib yotgan odam tanasini köradi. Yaqin
kelganida u yerda 2 kishi ekanligini payqaydi. Qor ustida yupqagina
kiyingan yigit, uning köksiga bosh qöygan holda yigitning paltosiga örab
qöyilgan qiz bexush yotardi. Ösha vaqtda yigitning yuragi muzlab
urishdan töxtab bölgandi... Yigit paltosini yechib bexush qizni
örayotganida özining ölishi mumkinligini bilardi. Bu ishni u qahramonlik
uchun emas, shunchaki tabiiy bir harakat sifatida ongli ravishda
bajargandi. Ehtimol ösha ongli harakatni insonlar sevgi deb atashar...
