Yigit shu kun bir kichik e'tiborsizlikka yo'l qo'ygandi. Bu e'tiborsizligi ehtimol bir vaqtning zida uning ulkan xatosi ham edi. U qizdan telefon raqamini, hech blmasa, ish joyi yoki manzilini srashni unutgandi. Buning uchun qanchalar afsus chekmasin, endi befoyda edi. sha sohibjamol qizning gzal chehrasi har daqiqada kz ngida paydo blaverardi. Avtobusda qiz uning yelkasiga boshini qyib uxlab qolganidagi hayajonli holatini ylab qolardi. Bir kun... Ikki kun... Uch kun... Yq, ortiq bu taxlit yashab blmaydi. Uni topish kerak. Sevib qolganini aytish kerak. Lekin qanday qilib? Faqat ismini-yu tug'ilgan kunini bilsa? Keyin dizayner ekanligi ma'lum. Endi faqat qidirish kerak. Axir buni sevgi deydilar. Sevgi - bu taqdir... * * * Oradan 5 oy tdi... Xiyobonda, gavjum odamlar orasida telefonda kim bilandir suhbatlashib ketayotgan yigit kimgadir urilib ketdiyu telefoni qlidan tushib ketdi va chil-chil bldi. Yigit telefon blaklarini yerdan oldi-yu jahl bilan sha insonga qaradi: - Kzizga qara.s... Siz?! Yigitning qarshisida 5 oydan beri qidirib topolmaydigan, sha, uning oromini g'irlab ketgan uzun sochli qiz turardi. Yigit uni sha xayrlashishgan kundan boshlab qidira- qidira hech topolmasdi. Internetdan, modalar uyidan, shaharning deyarli har bir hududidan uni qidirgandi. Lekin qiz haqida biron ma'lumot topilmasdi. Chunki qiz qirdi, dizaynerlik esa uning sevimli mashg'uloti edi xalos. Vaqt tgan sari yigit taqdiriga tan bera boshlagandi. Haya, taqdir... Mana u qizni yana yigitga uchrashtirmoqda edi. - Yaxshimisiz,- qizning yoqimli ovozi hayolini bldi. - Endi, ha! - Telefoniz singani uchunmi? - Yq... Uni siz sindirganiz uchun. "Hecham zgarmabdi". Shu fikr har ikkisining hayolida paydo bldi. - Uzr srayman, behosdan... Tg'risi, shoshib ketayotgandim... - Ha, bu shaharda ham hamma shoshadi. - Xatto poyezdlar ham... Yana sha vaqtlardagidek kulgu yangradi... - Taqdirni qarang, sizni 5 oy qidirib topolmagandim, uni zi bizni 5 soniya ichida uchratdi. Aytgancha, hali ham taqdiqga ishonmaysizmi,- yigit bir oz vaqtdan keyin, ular chetroqdagi rindiqqa tirishgach qizdan sradi. - Yq,- jilmaydi qiz. - Unaqada nima sabab aynan siz bilan bu taxlit uchrashib qoldik? - Bu tasodif... Yigit qizning shu 5 oy ichida uni unutib yubormaganligini sezdi. Har holda, uchrashganlarida, qiz aytgan "poyezdlar ham shoshadi" iborasi uni nimadandir umidvor qilardi. Shu kun yigit qiz bilan uzoq suhbatlashmadi. Lekin u qizning telefon raqamini oldi. Shu kun yigitning yuzida ulkan quvonch shukuhi porlardi. Har holda u qizning nima haqdadir chuqur yga tolib qolayotganini payqamasdi. U mast edi. Baxtdan mast edi...Qiz poyezdga kech qolgan kun avtobusdan tushib, u bilan xayrlashdiyu uyiga shoshdi. Bugun u juda xursand edi. Tug'ilgan kuni juda ajoyib tardi. Oilasi davrasida haqiqiy bayram qilib nishonlashdi. Tug'ilgan kun torti, sovg'alar... Mehmonlarni kuzatib, charchagan kyi rniga yotarkan qiz bugungi sovg'alar ichida eng ajoyibini qliga oldi. Bu yurakcha shaklidagi bejirim tumor edi. Unga qarab biroz surbetroq, lekin bu ziga juda yarashadigan, kelishgan yigitni yladi. Lablariga mayin tabassum yugurdi. Tumorni yostig'ining ostiga qyib qydi-yu kzlarini uyquga yumdi. Ertasiga darsda tiribdi-yu hayoli zida emas. Poyezd, avtobus... "Nimalar bldi menga? Bir kunda u haqda shuncha ylayapmanmi? Yq, men sevib qolmadim. Bu sevgi emas..." Lekin qiz nohaq edi. U yigitni sevib qolgandi. Har tunda yostig'i ostidagi tumorni qliga olib, shirin hayollar qilardi. Bu hayollar esa tobora uni yigitga qattiqroq bog'lab borardi. sha lahzalarda qiz yigit uni qidirayotganini sezardi, lekin hech narsa qilib blmasdi. Kutish kerak. Faqat shu yl bor edi... 5 oydan sng... Qiz kunlar tib, yigitning kelmasligiga ishonch hosil qildi. Qayerdan ham kelardi. Balki butunlay unutib ham yuborgandir. Ayni shu vaqtlarda qizning oilasida uni uzatish haqidagi mavzu kun tartibida turardi. Qiz borgan sari bu talablarga rad javobini berishga qiynalardi. Oxiri hammasini ota- onasining ixtiyoriga tashlab qydi. sha kunning zidayoq qizning uyidan sovchilar rozilik javobi bilan chiqib ketishdi... Ular ketishdi-yu qizni titroq bosdi. Xonasiga kirdi. Tumorni qliga olib yig'lab yubordi. Negaligini zi anglamasdi. Faqat yig'lagisi kelardi. Chunki u endi kelmaydi... Sovchilar bolalikdagi dstidan edi. Juda yaxshi yigit, lekin... Nimayam qilardi? Taqdiri shunaqa ekan. Haya, taqdir... U yana kimnidir eslatib yubordi. sha kuni qiz tyib yig'ladi. Bor hasrati kz yoshlarga qshilib yuragidan chiqib ketdi. Bugun qiz unashtirildi. Lekin yuragi hijil. Hamma baxt tilayapti. Qaydam? Tyni kuyovning ishlari tufayli 40 kundan keyinga belgilashdi. Qiz zini chalg'itishga urinardi. Xonasiga kirib har doimgidek qadrdon tumorni qliga oldi. Unga bir oz tikilib turgach yana joyiga qaytarib qydi. "Yq, bugun uni qlimda olib yuraman. Birinchi va snggi bor...",- qaror qildi qiz. Xiyobonda tumorni mahkam siqib shoshib ketardi. Keyin... Keyin urilib ketdi. Telefoni qlidan tushib sinib ketgan yigitga qaradi- yu qiz qlidagi tumorni qattiqroq siqdi... Telefon orqali suhbatlar... Uchrashuvlar. Hammasi chiroyli edi.
