Assalomu Alekum hurmatli www.bekorchi.uz saytining muxlislari. Kunlarimiz ham tezlik bilan o'tib bormoqda. Kimdur shu kunda yaxshilik qilsa, yana kimdur uning aksini qilmoqda. Hozirgi zamonamizda "Sevgi" tuyg'usi uncha qadr qimmati bilinmay, mensimay qo'yildi. To'g'ri, bu tuyg'uni ham e'zozlashadiganlar ham bor, lek ozmunchasi. "Sevgi"- bu nima o'zi?? Nega insonlar sevishadi?? Insonlar sevib turib nega hiyonat qilishadi?? Nega?? Bu kabi savollar butun aqlimizni tobora kemirib boradi! Oldingi yillarga bir nazar solsak, Otabek va Kumush, Farhod va Shirin ismli sevishganlar qay tarzda bir birini sevishgan?? Ular bir biri uchun chinakamiga jonini qurbon qilishga ham tayyor turishgan. Bir birlari bilan suhbat chog'ida muloyimlik bilan muomila qilishgan. Ularda sharm hayo, iffat, uyalish degan his tuyg'u bo'lgan. Endi biz o'zimizga nazar tashlaylik. Biz Otabek va Kumushga yoki Farhod va Shiringa qay darajada o'hshashligimiz bor??? Bir birimiz bilan suhbat qurayotkanda juda qo'rs qo'pol suhbatlashamiz. To'g'ri kelgan joyda qo'l ushlashib, quchoqlashib turaveramiz! Axir Sevgi tuyg'usi shundan iborat emasku. Men bu so'zlarni hammaga ham emas ba'zibir notavon sevishganlarga aytayapman. Ularni "SEVISHGANLAR" deb atash kerakmas aslida . Sababi ular bir birlarini chin dildan sevmaydi. Ular havasga yoki mansabga uchishadi. Yoki bo'lmasam ko'ngilhushlik uchun birga bo'lishadi. Boshiga musibat tushanda , sinov payti kelganda juda oson bir birlaridan vos kechadilar. Axir sevgi sinovli, musibat chog'ida shirinku. Ana o'sha musibatni yengib o'tgandan keyin hayotga yengil yelpi qarash to'htaydiku. Eh afsus..... Bunday yengil yelpi qaraydiganlar safimizda yo'q emas. "Sevgi" tuyg'usiga urg'u bermasam ham bo'laversa kerak menimcha. Buni hammamiz yaxshi chushunamiz. Sevgi- bu iloxiy, ko'z ochib ko'rmagan, quloq bo'lib eshitmagan, qo'l bilan tutib bo'lmaydigan, shirin , azobli , qayg'uli, roxatli tuyg'u. Sevgi - bu kimlargadur ulug' tuyg'u bo'lsa, yana kimlargadur u hech narsa. Hayotda sevgi yo'q deydigan kimsalar ham yo'q emas albatta. Sevgi - tuyg'usini yo'q deydiganlar, "Men sevgiga ishonmiman" deydiganlar bir kun kelib o'z malikasini yoki bo'lmasam shahzodasini uchratishadi. Bunga ishonchim komil. Bu narsaga hayotim davomida ko'p guvoh bo'lganman. Sevgi- tuyg'usi haqida izohlasam hech poyoniga yetmaydi. Bizning saytimizda ham aynan shu Sevgi borasida juda ko'p maqolalar, she'rlar, hikoyalar, ibratli voqealar joylangan. Bizning saytimiz yo'nalishi ham aynan shu tuyg'udan iborat. Iye , gap bilan bo'lib yozayotkan maqolamdan juda uzoqlashib ketibmanku! Nega sevishganlar bir biriga xiyonat qilishadi?? Bu savolga chuqur yondashgan holda javob bera olmaymanu , lekin harakat qilaman. "Chuqur yondashgan holda javob bera olmaymanu" deganimni boisi juda yoshman, hayotiy tajribam ham ko'p emas. Endigina 16 yoshga to'lyapman. Lekin Allohga shukur hayotimdan nolimayman. Endi savolga javob bersam. Bunga sabab shuki, bir biriga bo'lgan muxabbati juda sust, beparvolik illati qamrab olgan. Qalbida: "Bugun sen bo'lmasang ertaga boshqasida" - degan shiorni maqsad qilib olishgan. Agar bir birini chinakamiga sevsa, qizg'onsa , og'ir sinovlarga bardosh berib, undan o'ta olishgan bo'lardi. "Hiyonat, ayriliq , alam, hijron" so'zini umuman hayoliga ham keltirmagan bo'lardi. Men nega bu mavzuni ko'taryapman? O'zimi yashab turgan joyimda bunday kimsalar ko'payib bormoqda. Buni ko'rib ba'zida ich-ichimdan g'azablanib ketaman, ulardan nafratlana boshlayman. Shunaqayam odam bo'ladimi?? Sevgi bunday kimsalarga o'yinchoq. Misol uchun bir magazinga kiradida yengi o'yinchoqni sotib olib chiqib ketadi , u o'yinchoqni ja oshib ketsa 1 oy ushlab yuradi. Keyin " Ha, yana do'konda yengisi borku, bundanda chiroylilari borku axir" - deb haligi o'yinchoqni tashlab yuboradi. Bir kun kelib o'sha o'yinchoqni uvoliga qolishini bilmaydi-da. Eh shuncha gapim..... Kimga ham ta'sir qilardi. Agar shuni o'sha notavon kimsalar o'qiyotkan bo'lsa menga aytishayotkandir uyat bo'lsa ham " Sen yosh turib balo bormi? Undan ko'ra burningni art." Ha mayli men bundan zig'ircha hafa bo'lmayman. Men bundaylarni ko'rib ichim achishadi holos. Men xam o'z yorimdan ayrilganim tufaylimi......? bilmadim. Eheee bu mavzuda yozadigan bo'lsam juda ko'p . Statistika ma'lumotiga qaraganda "Sevib turmush qurganlardan ko'ra sevmay turmush qurganlar yahshi yashashyapti" degan ma'lumotga ko'zim tushgandi. Bunga qanday izoh berasizlar bilmadim.... Sevishganlardan so'ranib ketardim. Bir biringizni asrang, bir biringizni hafa qilmang, har doim og'ir kunda ham quvonchli kunda ham birga bo'ling. Hech qachon ayrilmanglar. Bu dunyoda eng yomoni ayriliq. Bu gapimni balki mensimassizlar, lekin "boshidan o'tkazgan tabib"da . Bir kun kelib boshilaga shunday holat tushganda meni yozganlarimi eslaysizlar albatta. Har holda "Hech dan ko'ra Kech yaxshi" ku. So'zimni 4 qator she'riy misra bilan tamomlasam. Hazonsiz gullasin muxabbat bog'i, Unda hech bo'lmasin armonning dog'i, Yagona tilagim sizga, Yetishing doimo sevganingizga.
