– Бошқа қизларнинг мен каби қуруқ саробга алданиб, бир умр пушаймон бўлиб юрмасликлари учун ҳаётим ҳақида ҳикоя қилиб беришга қарор қилдим, – деди аэропортнинг кутиш залида тасодифан танишиб қолган ҳамроҳим. – Токи бу инсон учун бир марта бериладиган умри давомида хатоларга йўл қўймасдан ҳалол ва яхши яшаб ўтиши учун туртки бўлади, деб ўйлайман.
Унинг кўзларида маъюслик мени бефарқ қолдирмади.
– Орзуларим бир олам қиз эдим. Университетни тугатгач, шаҳарда қолиб ишга жойлашдим. Чет тилига бўлган қизиқишим устунлик қилгани учун инглиз тилини анча яхши ўзлаштириб олгандим. Ўша пайтлар тил билган мутахассислар кам бўлгани учун мени дарҳол ишга қабул қилишди. Лекин чет элга кетаётганларни кўрсам, жуда ҳавасим келарди. Айниқса, у ердаги ҳаёт ҳақида тўлқинланиб гапирганларни кўриб, мен ҳам албатта кетаман деган мақсадни олдимга қўйдим. Орадан икки йил ўтди. Шундай кунларнинг бирида қишлоққа борсам, онам ёнига ўтқазиб олди.
– Уйнинг кенжаси деб, жуда эркалатиб, шу пайтгача кўнглингга қараб келдик. Уч аканг ва икки опанг оилали бўлиб, ўзлари билан ўзлари тинчиб кетишди. Энди келаётган совчилардан бирини танла. Отанг ҳам агар ўзи танламаса, ўзимиз истаган кишига узатамиз, деб турибди, – деди.
– Ойи, мен қишлоқда яшашни истамайман. Ҳали ўзимга муносибини учратганим ҳам йўқ.
– Қўй-э, шу ҳам баҳонами? Ҳа, шаҳарда яшаб қоладиганлардан ҳам биттаси келувди, ўзинг кўнмадинг-ку. Бўлди, сенга бир ҳафта муҳлат, тўй қиламиз. Отанг ҳам, мен ҳам қаридик. Сенинг ҳам бахтингни кўрайлик, деймиз, – деди онам кўзига ёш олиб.
– Ўзи бунингизни ўқишни битирган пайтида узатиб юборишингиз керак эди, – деди катта опам, – яна бир йилдан кейин қари қиз деган номни олади.[JPG.uz-saytdan olindi]
– Уф, опа-ей, нима балоларни гапирасиз-а.
Шундан сўнг уларга чет элга кетиш қароримни айтмасликка қарор қилдим. У ердан телефон қилиб қўяман, дедим ўзимча. Ҳеч кимга айтмай ҳужжатларимни ҳам тўғрилаб юрган эдим. Фақат кетишимдан бир кун олдин шаҳарда яшайдиган акамга:
– Ойим билан дадамга ўзингиз тушунтирасиз, ишдан юборишибди, дейсиз. Сизга пул жўнатиб тураман. Менга шаҳар марказидан яхши уй олиб қўясиз, – деб тушунтириб айтдим.
Ўжарлигимни билган акам ўзи олиб чиқиб кузатиб қўйди. Эҳ, ўшанда мажбурлаб олиб қолганида эди, бугунгидай хафа бўлмас эдим. Самолётда хорижга қараб учиб кетдим. Ота-онамга хат ёзиб акамга қолдирдим. Ўзга юртга бориб ҳамма ўзи билан ўзи овора эканлигини, биздаги меҳр-оқибат, бир-бирига ҳамдард бўлиши ҳақидаги тушунчалар йўқлигини бошида кўриб ажабландим. Кейин аста-секин ўша муҳитга мослаша бошладим. Олий маълумотли одам у ердаги меҳмонхонада оддий фаррош бўлиб ишлай бошладим. Акамга ишлаб топган пулимни юбориб турдим. Қайтиб кетишни ўзимга эп кўрмадим. Уч йил деганда Ўзбекистонга қайтдим. Акамдан юборган пулларим ҳақида сўраган эдим, мен билан тортишиб кетди. Мен юборган пулларга олиб қўйган шаҳар чеккасидаги икки хонали уйдан яна бештасини олса бўларди.[JPG.uz-saytdan olindi] – Шунча пулни нима қилдингиз, ҳамманинг камчилиги учун ишлатганингизда ҳам мен учун биттагина шаҳар марказидан уй олсангиз бўлар эди-ку, – дедим акамга. Акам эса елка қисиб қўя қолди. Юборган пулларимни улар истаганича ишлатишган. Ҳеч ким менинг келажагим учун қайғурмагани жуда ҳам алам қилди. Яна хорижга қайтиб кетдим. Ортимдан онам йиғлаб қолди. На акамдан, на мендан бўларини билмасди онам шўрлик. Аммо орадан бир ой ўтмай, онамнинг мазаси йўқлиги ҳақидаги акамнинг интернетдаги хабарини ўқиб, мен билан ярашиш учун қилинган алдови деб ўйладим. Икки кундан кейин онамнинг вафот этганлиги ҳақидаги хабар мени буткул гангитиб қўйди. Кетишга иложим йўқ эди. Анча пайтгача ўзимга ўзим йиғлаб юрдим, ёнимдагилар далда бериб туришди. Орада яна бир бориб келдим. Онамсиз ҳовлимиз ҳувиллаб қолгандай. Ҳеч ким менга кел деб қучоқ очиб ҳам кутиб олмади, меҳр билан овқат ҳам пиширмади... Яқинларим эса пул қарз сўрашдан нарига ўтмади. Чет элда не-не машаққатлар билан пул топиб юрганлигим ҳақида ҳеч кимнинг иши ҳам йўқ эди. Отам анча кексайиб, мунғайиб қолганди. Яна ортимга қайтдим. Ёшим ўттиз бешга етди. Мен тенгиларнинг фарзандлари анча катта бўлиб қолишган эди. Мен бўлсам узоқдаги саробга ишониб алданиб юраверибман. Ўша ерда бир йигит менга кўнгил қўйиб юрган эди. Унга турмушга чиқдим. Яқинларимга бу ҳақида қўнғироқ қилиб айтиб қўйдим, холос. Олдинига ҳаётим яхши кетаётган эди. Ҳомиладор бўлганимни эшитган эрим бутунлай ўзгарди.
– Уни олдириб ташла, – деди.
– Ахир бу иккимизнинг фарзандимиз-ку, – дедим унга.
– Менга бола керакмас, агар туғаман, десанг ажрашаман. Ўзи шундоқ ҳам юртимдаги иккитасини боқиб ётибман, – деди хотиржам. Шундагина унинг хотини, икки нафар боласи борлигини билдим. Мен у учун бир кўнгилхушлик учун кераклигимни англадим. Хуллас, ажрашдим. Ҳомилам етти ойлик бўлганида отамнинг вафот этганлиги ҳақида эшитдим. Ўғлим туғилди. Мусофир юртда ўзимдан ўтгани ўзимга аён. Икки йилдан кейин яна юртимга қайтиб келдим. Яқинларим эрим ҳақида сўрашди. Уларни алдаб, иши кўп, фирмада ишлайди, дедим. [JPG.uz-saytdan olindi] – Амма, сизга маза-да, чет элларни кўриб юрибсиз, ҳаммадан зўр яшаяпсиз, – деди жияним ҳавас билан.
– Ўз юртимиздан ўзга жойга ҳавас қилма. Бу ердаги меҳрни ўзга юртда тополмайсан. Аммангга ота-онаси билан охирги марта видолашиб қолиш ҳам армон бўлиб қолган. Бахтингни ўз юртингдан ахтар, – дедим.
Бахтсизлигим учун ўзим айбдорлигимни илк бора тан олгандим. Ўшанда уйга келаётган совчиларга йўқ демай, онамнинг шунча қилган насиҳатларига қулоқ тутганимда ўз юртимда бир аёл, она, рафиқа сифатида ҳамма қатори яшаб юрган бўлармидим... Энди эса аросатда қолган одамдайман. Яна юртимни ташлаб кетяпман, қачон қайтаман, билмайман...
