Kichkinaligimda mani köpincha kechasi uyda yolg'iz qoldirishardi. Otam uzoq yölga qatnardilar. Onam esa shifoxonada mesestra bölib ishlardilar. Yana bir safar onamni kasb doshining örniga vaqtinchalikka tungi navbatchilikka chaqirib qolishdi. Uyda itim bilan yolg'iz qoldim. Oyim ketgach eshikni qulfladim, ishonch uchun esa zanjirlab ham qöydim. Uydagi hamma derazalarni yopib chiqdim, faqatgina 1ta fortochkani havo almashinishi uchun ochiq qoldirdim. Qish bölganligi sababli tez kech tushardi. Uxlashga vaqtli yotdim. Kuchugim manga hamroh bölib krovatim ostiga joylashib oldi. Bu tun tez uxlab qoldim, lekin yarim tunda mani g'alati tomchi ovozi uyg'otib yubordi. Vanna jömragini yaxshi yopmabman deb öyladim. Borib tekshirgani esa ichimdagi qörquv yöl qöymasdi. Qölimni sekin krovatim tegiga tushirdim va kuchugimni qölimni yalaganini his qilib ancha tinchlandim. Bu shunchali mani tinchlantirdiki tezda uxlab qoldim. Bu tomchi ovozidan yana 5 marta uyg'onib ketdim. Har safar kuchugimning qölimni yalashi tinchlantirardi. Oxiri bu shu darajada jonimga tegdiki vannaxonaga bordim. Vanna ostonasida turib sveti yoqdim... A...a. Qörquvdan baqirib yubordim. Tomog'imga 1narsa tiqildi. Kuchugim dumidan dushga bog'langan edi, qörqinchli tomchi ovozini berib.... Kuchugimni tomog'idan qon oqardi. Bu dahshatdan nigohimni olib qochdim va oynadagi qonli yozuvni kördim: "Manga barmoqlaring mazasi yoqdi"
