Qiz juda sohibjamol edi. Boshqa qizlardan farqli ravishda hayotga ozgacha nigoh bilan boqardi. 19 yoshli gozal qizni tabiiy ravishda sevuvchilar ham bisyor edi. Lekin uni atrofdagi yigitlar umuman qiziqtirmas, qanaqadir ozgacha va betakror sevgini kutardi. Yuragining tub-tubidan uning kelishini ham his etib turardi. Shunday kunlarning birida darsga keldi-yu, partasining ustida turgan qip-qizil atirgulni kordi. Gul bandiga biriktirilgan qog'ozchaga atiga ikki jumla yozilgandi: "Hayot gozal..." Negadir qizning lablarida tabassum uyg'ondi... Keyingi kunlarda yana bir-ikki bor bu holat takrorlandi. Qip-qizil atirgul va doimgi bir xil dastxat... Qiz bu gullarning sohibi kim ekanligiga judayam qiziqardi... Kunlarning birida qiz uyqudan uyg'onib, derazadan kochaga qaradi va birdan ozgacha hayajonlanib ketdi. Roparadagi dokonchaning oppoq devoriga har xil boyoqlarda katta qilib yurak shakli chizilgan, uning ichiga qiz ismining bosh harfi yozilgandi. Eng ajoyibi esa, surat tagiga osha sirli dastxat qoyilgandi: "Hayot gozal..." Qiz endi doim osha sirli yigit haqida oylardi. Uning ozini kuzatib yurganligini ham yaxshi bilardi. Odamlar orasidan uning qiyofasini axtarardi. Avvallari doim oychan yuradigan qiz endi kulib, jilmayib yurar, bu tabassumi uni yanada jozibador korsatardi. Qiz oziga yuborilayotgan har bir gulni qoliga olib zavqlanar, chindan unga hayot judayam gozal korinardi. Bahor oylaridan birida velosipedda sayrga chiqqan qiz musaffo havo va xiyobondagi yashil gozallikdan zavqlanardi. Lekin velosiped g'ildiraklarini harakatlantiruvchi zanjir ornidan chiqib ketib, qiz toxtashga majbur boldi. U zanjirni joyiga ornatishga urinardi-yu buni hech eplolmasdi. Balki yordamim kerakdir? Qiz yoniga kelib toxtagan velosipedli yigitga qaradi.Yoq,ozim... Mana bunday qilish kerak,yigit qizning velosipedi zanjirini orniga qoydi,Ana boldi. Rahmat! Qiz yigitga e'tibor bilan qaradi. Yigit boy-basti kelishgan, korkamgina yigit edi. "Ayniqsa kulishi oziga juda yarasharkan" oylardi qiz. Arzimaydi. Yigit oz velosipediga otirib, qanaqadir yoqimli kuyni xushtak qilib chalganicha qizdan uzoqlashdi. Qiz esa uning ortidan bir zum termulib qoldi... Qizga atirgullar kela boshlaganiga bir oydan oshgandi. Lekin, qiz haligacha osha sirli yigitning kimligini bilolmasdi. Shunday kunlarning birida qiz u-bu ishlar bilan ushlanib,judayam kechga qolib ketdi. Aksiga olib havoning avzoyi buzuq, kuchli momaqaldiroq bolayotgandi. Qiz taksi ushlash maqsadida kollej yonidagi bekatga kelganida allaqachon ota shiddatli yomg'ir boshlangandi. Uyi yaqin-u bunaqa paytda yolg'iz ketishga ham qorqib turgandi. Kamiga bekatda hech kim yoq, osmonni qoplagan qop-qora bulutlar atrofni yanada qorong'u korsatardi. Hammasidan momaqaldiroqning vahimali ovozi qizni chochitardi. Shu mahalda unga tanish, yoqimli ovoz eshitildi: Balki yordamim kerakdir? Bu osha tongdagi velosipedli yigit edi. Qiz juda sevindi. Bu osha yigitni yana korganligi uchunmi yoki boshqa sababdanmi ozi ham bilmasdi. Lekin yigitga dilidagini aytmadi: Yoq, ozim ... Yigit ham jilmaydi: Yomg'ir hali-beri tinmaydi. Nima, meni mashinangizda uyimgacha kuzatib qoymoqchimisiz? Menda yaxshiroq fikr bor.Yigit shoshib qayergadir yugurib ketdiyu,zumda qaytib keldi: Xosh, qalay? Qiz yigitning qolidagi oq va pushti rangli soyabonlarni korib jilmaydi. Bahor oylarida yomg'ir mahali piyoda yurish zavqli,- dedi yigit. Ular yonma-yon ketib borisharkan, qiz oziga yuborilayotgan gullarning sohibi shu yigit ekanligini oylay boshladi. Buni tekshirib korish uchun yigitga savol berdi: Siz yolingizda uchragan har bir qizga shunaqa yordam qilasizmi? Har biriga emas ...hammasiga. Ular kulishdi. Qiz uyi tomon ketishayotganda ikki tomonga ketgan kochaning yigit qaysi tarafga burilishiga juda qiziqayotgandi. Muyulishda yigitqizning uyi taraf burilgach, qiz sevindi. "Bu osha yigit"oylardi u.
